سلحشوران طف (شرح زندگانی اصحاب امام حسین علیه‌السلام) صفحه 153

ابو موسی، موقّع بن ثمامه اسدی صیداوی‌

وی، از جمله کسانی بود که به همراه عدّه‌ای شبانه در سرزمین طف خدمت ابا عبد اللّه الحسین علیه السّلام رسید.

ابو مخنف می‌گوید: موقّع، در میدان نبرد از مرکب به زیر افتاد و نقش بر زمین شد، قبیله وی او را از چنگ دشمن نجات دادند و به کوفه برده وی را مخفی ساختند، ماجرای وی به اطلاع ابن زیاد رسید، شخصی را مأمور کشتن او کرد، ولی با وساطت گروهی از بنی اسد، از کشتن وی صرف نظر کرد، اما او را به غل و زنجیر افکند و به منطقه «زراره» تبعید کرد.

موقّع در اثر جراحات وارده در بستر بیماری بود، یک سال در تبعید باقی ماند، سپس در حال بیماری و غل و زنجیر به گردن، به شهادت رسید. کمیت أسدی در باره او می‌گوید:

«و إنّ أبا موسی أسیر مکبّل».

«ابو موسی [یعنی موقّع] به اسارت در آمده و غل و زنجیر به گردن داشت».

سلحشوران طف، ترجمه إبصار العین ،ص:149

بخش سوم: شهدای همدانی و بردگان آنان‌

ابو ثمامه، عمرو صائدی «1»

وی، عمرو بن عبد اللّه بن کعب، صائد بن شرحبیل بن شراحیل بن عمرو بن جشم بن حاشد بن جشم بن حیزون بن عوف بن همدان، «ابو ثمامه همدانی صائدی» از تابعین و رزم‌آوران عرب و بزرگان شیعه و از یاران امیر المؤمنین علیه السّلام به شمار می‌آمد و در جنگ‌های حضرت، شرکت داشت. پس از امیر المؤمنین علیه السّلام در کنار امام حسین علیه السّلام قرار داشت و در کوفه ماندگار شد. زمانی که معاویه به هلاکت رسید، وی به امام علیه السّلام نامه نوشت و آن‌گاه که مسلم بن عقیل وارد کوفه گردید، به یاری او شتافت و به دستور مسلم، کمک‌های مالی شیعیان را دریافت می‌کرد و با آن‌ها اسلحه خریداری می‌کرد و در این خصوص دارای مهارت بود.