سلحشوران طف (شرح زندگانی اصحاب امام حسین علیه‌السلام) صفحه 169

وی، از شخصیّت‌ها و بزرگان شیعه و از معدود دلیران جنگاور به شمار می‌آمد و حافظ و حامل احادیث امیر المؤمنین «2» علیه السّلام بود.

صاحب حدائق الوردیه می‌گوید: شوذب برای پاسخ به پرسش‌های شیعیان در مسجد، جلوس می‌کرد و آنان برای دریافت حدیث، نزد وی می‌آمدند و میان آنان شخصیّتی بزرگ تلقی می‌شد «3».

ابو مخنف می‌گوید: شوذب پس از ورود مسلم به کوفه برای رساندن نامه مسلم و دعوت نامه‌های مردم کوفه به امام حسین علیه السّلام مولای خود عابس را از کوفه تا مکه همراهی کرد و با امام علیه السّلام ماند تا به کربلا آمد و زمانی که جنگ در گرفت، ابتدا به نبرد پرداخت و سپس عابس او را خواست و تصمیمش را جویا شد و او همان گونه که یادآور شدیم، حقیقت را بازگو کرد و به میدان شتافت و قهرمانانه جنگید و به فیض شهادت رسید. رضوان اللّه علیه «4».

______________________________
(1). طبری، تاریخ: 3/ 329.
(2). شیخ طوسی در رجال خود: 101، شماره 993 او را از یاران امام حسین علیه السّلام شمرده است.
(3). حدائق الوردیه: 122.
(4). طبری، تاریخ: 3/ 329. شیخ مفید می‌گوید: پس از او شوذب آزادشده شاکر به میدان تاخت و عرضه داشت: «السلام علیک یا ابا عبد اللّه و رحمة اللّه و برکاته، استودعک اللّه و أسترعیک»، سپس به نبرد پرداخت تا به شهادت رسید.

سلحشوران طف، ترجمه إبصار العین ،ص:164

حنظلة بن اسعد شبامی «1»