سلحشوران طف (شرح زندگانی اصحاب امام حسین علیه‌السلام) صفحه 245

سلحشوران طف، ترجمه إبصار العین ،ص:233

حمیری و دیگر تاریخ‌نگاران نیز آن‌ها را یادآور شده‌اند:

یا فرو قومی فاندبی‌خیر البریّة فی القبور

و أبکی الشهید بعبرةمن فیض دمع ذی درور

و إرث «1» الحسین مع التفجّع‌و التأوّه و الزفیر

قتلوا الحرام من الأئمةفی الحرام من الشهور

و أبکی یزید مجدّلاو ابنیه فی حرّ الهجیر

متزملین دماؤهم‌تجری علی لبب النحور

یا لهف نفسی لم تفزمعهم بجنّات و حور یعنی: ای فرو! بپاخیز و برای آن بهترین آفریده‌ها [حسین] که در قبر آرمیده، آه و ناله آغاز کن. برای آن شهید گریه کن؛ گریه‌ای که اشکش از سر چشمه دیدگان چون سیلاب از رخسار جاری شود. بر حسین مرثیه‌سرایی کن، مرثیه‌ای همراه با آه و فغان. چرا که این امام محترم را در ماه محترم به شهادت رساندند. بر ابن ثبیط عبدی به خون آغشته و برای دو پسرش که در گرمای سوزان آفتاب به روی خاک افتادند، گریه کن. بر آغشته‌گانی که با جامه خون، خویشتن را پوشانیده‌اند، از بدن آن‌ها خون حمایل وار بر سینه و گردن جاری است. دریغا بر خودم! که به همراه آنان به بهشت و حوریان دست نیافتم.

عامر بن مسلم عبدی بصری و غلامش سالم‌