جایگاه تاریخی حادثه ها و هنر اصحاب کربلا در فهم آن صفحه 38

1- آیت الله خاتم یزدی، کیهان اندیشه، ش24.

2- آیت الله مظاهری، سرگذشت های ویژه از زندگی امام خمینی، ج 5.

زمانه ی خود قرار دادید از بین نمی روید و به معنویت و بصیرت لازم می رسید و ماهیت الهی خود را حفظ می کنید تا راه کربلا را در آینده ی تاریخ گم نکنید، زیرا برای انسان بودن باید متوجه حقیقتی مافوق انسان بود. انسان برای تعالی بخشیدن به خود خلق شده و در این راستا به دنبال خدا است و باید در همه ی امورش برای اُنس با خدا اولویت خاص قائل باشد و هیچ چیزی را جایگزین خدا نکند وگرنه در زندگی مشغول بازی با چیزهایی می شود که رو به فنا هستند و از این طریق تیشه به ریشه ی خود می زند.

وقتی کربلا را می فهمیم که بدانیم انسان موجودی است دارای موهبت گرانبهای هدایت الهی که آن هدایت می تواند او را به سوی قلمروی روحانی، ماوراء عالم محسوسات، برساند و از این جهت دارای مسئولیتی است که از آن گریزی نیست، مسئولیت ساختن نظامی که یزید بر آن نظام حاکم نباشد و فرامین خدا بر جامعه حاکم باشد.

معنای وقت شناسی

وقت شناسی آن است که انسان بداند وقتی خورشید و ماه و ستاره، زمان عبادت با خدا را به ما گوشزد می کنند، در زمان هایی که در طول عمرمان انوار الهی در جامعه تجلی می کند نیز به کمک نور امام معصوم یا زعیمی الهی، از غافله ی امام و زعیم که مظهر تجلی نور الهی است غافل نباشیم. حقیقت این است که امام و نماز دو مقوله نیست، همان طور که شما در نماز نظر به ملکوت دارید و می خواهید از ظلماتِ زندگی زمینی راهی