جایگاه تاریخی حادثه ها و هنر اصحاب کربلا در فهم آن صفحه 49

1- سوره ی انبیاء، آیه ی73.

حسین علیه السلام در ظلمات دورانِ یزید معنا می دهد و ابوثمامه ها توانستند جایگاه تاریخی امام حسین علیه السلام را درک کنند.

قصه ی نماز و امام حسین علیه السلام قصه ی راهی است که انسان را از هبوط در زمین به بهشت سوق می دهد. در روایت است که پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم «کَانَ یَنْتَظِرُ دُخُولَ وَقْتِ الصَّلَاهِ وَ یَقُولُ أَرِحْنَا یَا بِلَال»(1) انتظار داخل شدن وقت نماز را می کشیده اند و خطاب به بلال می فرمودند: «أرِحْنا یا بلال» ای بلال با اذانی که می گویی و نمازی که برپا می شود ما را آسایشی ببخش.

راز حضور ابوثمامه ی صائدی در کنار امام حسین علیه السلام

همان طور که جایگاه نماز در هستی این است که بدانیم در هر ظلماتی و کدورتی که در زندگی پیش می آید، تجلی نوری در میان است و باید خود را در آن حضور در آوریم و تحولات پنج گانه ی عالم، سنت ورود به انوار الهی است، جایگاه حضور امام حسین علیه السلام بعد از امام قبلی، تحقق سنتی است که تحولات روزگار پیش می آورد تا راه رجوع به ملکوت در مقابل بشریت بسته نشود و اگر این سنت را نشناسیم نمی توانیم در زمان حاکمیت ظلمانی معاویه، منتظر امام حسین علیه السلام بمانیم و مقهور ظلمات زمانه می شویم و اصحاب امام متوجه چنین سنتی بودند که شتابان به سوی امام آمدند.

رازی که ابوثمامه را در کنار حسین علیه السلام قرار داد همان رازی است که در تحولات پنج گانه ی عالم می دید، او از آینه ی حسین علیه السلام به جایگاه نماز