جایگاه تاریخی حادثه ها و هنر اصحاب کربلا در فهم آن صفحه 54

1- سوره ی عنکبوت، آیه ی 45.

2- روح حاکم بر کوفیان از قتال با امام حسین علیه السلام کراهت داشتند ولی آن ها اصولی نداشتند که بر کراهت خود پایدار بمانند. ابن زیاد همین که یک تن از رجال را با سرپرستی جمعی انبوه به قتال با امام علیه السلام روانه می کرد، چون به کربلا می رسیدند جز اندکی باقی نمانده بودند و لذا دستور داد هرکس در محله های کوفه مانده است را به نزدش آورند، به مردی برخورد کردند که از شام برای گرفتن میراثی، به کوفه آمده بود، او را نزد عبیدالله بردند و او گردن آن مرد را زد و از این طریق از مردم زهر چشم گرفت و مردم به سوی قتال با حسین علیه السلام حرکت کردند، با شهادت میثم نیز ارعابِ لازم را در بین مردم محکم کرد و در باب خانه ی عمرو بن حریث او را بردار زد و از این طریق َنفَس ها را گرفته بود. آیا این لشکر به کشتن حسین علیه السلام آمده بودند و یا برای فرار از کشته شدن این جا جمع بودند؟

کوفه به امام پیوستند بسیار شجاع و متفکر بودند که توانستند از همه ی موانع بگذرند و خود را به امام برسانند و از شبکه ی امنیتی گسترده عبیدالله عبور کنند.

عملِ به موقعِ خردمندانی که در کنار امام حسین علیه السلام گرد آمدند از آن جایی شروع شد که خبر حرکت امام را از قیس بن مسهر شنیدند و وقتی شنیدند امام را در منطقه ی کربلا متوقف کرده اند سراسیمه خود را به امام رساندند. عمرو بن خالد، سعد رفیق عمرو و مجمع بن عبدالله و فرزندش و جناده ابن حرث و واضعِ تُرک به راهنمایی طِرِّماح بن عدی طائی، با طی بیش از چهل فرسخ در بیراهه خود را به امام رساندند تا در اقدامی به موقع که وقت اش فرا رسیده وارد شوند، اقدامی که آن ها نیز مانند امام هر روز انتظار آن را می کشیدند و چشمانشان به آن انتظار سفید شده بود.

ظرائف نهضت امام حسین علیه السلام

این بزرگان دو چیز را می دانستند. یکی این که می دانستند معاویه چه برنامه هایی را برای آینده ی جهان اسلام پایه گذاری کرده است و درحقیقت پای هدم اسلام ایستاده بود و هرگز فریب حرکات به ظاهر دینی او را نخوردند، دیگر آن که می دانستند خداوند راه عبور از این ظلمات را از طریق امام حسین علیه السلام فراهم کرده است. اصحاب امام حسین علیه السلام خوب می فهمیدند که در زمان حیات معاویه وقت مقابله ی