هودج خون :گذری بر عزاداری و نامگذاری شب های محرم صفحه 1

دیباچه

دیباچه

عاشورا، در کتاب کهن تاریخ،تنها یک نام نیست، بلکه خورشیدی است که در آسمان بشریت می تابد و زندگی را برای همه ی آفریده های خداوند به ارمغان می آورد. حادثه ای نیست که غبار فراموشی بر آن بنشیند و یاد و خاطره اش را از دل ها بزداید. موجی نیست که در نشیب آید و کفی از آن بر آب باقی بماند. آتشی نیست که با جرقه ای روشن گردد و با نسیمی، گرمای آن به سردی گراید. برقی نیست که در آسمانی طوفانی بجهد و بی درنگ خاموش شود.

عاشورا مدرسه ی عشق و ایثار و جانفشانی است. تجسّم کمال عبودیت و عرفان، سِلم محض و اطاعت از معبود است. کعبه ی آمال و مجمع اسوه های کمال است. صحنه ی از جان گذشتگی نور رویان و افشای ماهیت پلیدِ نار رویان است.

کربلا عرصه ای دارد به نام هودج خون که «هودج» نماد اسارت است و «خون» نگارینه ی شهادت و این هر دو فصل های مهمّ عاشوراست. حماسه همیشه جاوید حسینی در خون، ظهور و در اسارت، بروز و تجلّی یافت.

کربلا اسوه دارد. اسوه ی سالخوردگانِ عارفی چون حبیب بن مظاهر، الگوی نوجوانانِ عاشقی همچون قاسم بن الحسن(ع)، اسوه ی جوانان کاملی، چون علی اکبر؛ اسوه ی مادران ایثارگر، خواهران دلسوز، الگوهای ادب و وفا، شجاعت و غیرت، ولایت پذیری و توبه؛ و در یک کلام عاشورا مظهر تمام نمای اسلام ناب