طرح و تحقیق فیلم نامه امام حسین علیه السلام (1) صفحه 421

شجاعت بوده اند. همان گونه که درباره علی بن ابی شمر بن حصین گفته اند: «و کان من فرسان العرب و نسّاکهم و خیارهم؛ وی از سواره کاران و عابدان و نیکان عرب بود.» علی بن ابی شمر یکی از هشت نفری بود که از نهروان جان سالم به در برد و در شورش سال 43 هجری در کوفه شرکت جست.(1)

دسته اول، به طور عمده، مردم معمولی کوفه به شمار می آمدند که گرایش علوی نداشتند و مجذوب عبادت های رهبران خوارج بودند. این دسته تحت تأثیر شرایط و تبلیغات رهبران خوارج قرار گرفتند، ولی برق شمشیر حضرت علی(ع) در نهروان سبب شد تا از این اندیشه دست بردارند.

ج) مکتب علمای کوفه

اشاره

ج) مکتب علمای کوفه

عمر، در سال 21 هجری عبداللّه بن مسعود را از حمص (شام) فراخواند و او را به همراه عمار، والی جدید کوفه،(2) ره سپار آن شهر ساخت. او در نامه ای به کوفیان چنین نوشت: ای اهل کوفه، شما سر عرب و جمجمه آنهایید و تیری هستید که با آن تیراندازی می کنم. پس عبداللّه بن مسعود را برایتان برگزیدم و به سوی شما فرستادم.(3)

1- در سال 43 هجری، هنگامی که مغیره گروهی از خوارج را دستگیر کرد، از آن ها پرسید: چرا در منزل حیان بن ظبیان، (رهبر شورش خوارج در سال 58 هجری) گرد آمدید؟ آن ها گفتند: او به ما قرآن می آموخت. (تاریخ طبری، ج 5، ص 83)
2- تاریخ طبری، ج 4، ص 139.
3- عمر، فرستادن ابن مسعود به کوفه را نوعی بزرگداشت و برتر شمردن مردم کوفه می دانست و در جریان اعتراض نمایندگان کوفیان به فزون تر بودن جایزه شامیان، گفت: ابن سعد، ابن مسعود را فقیه ترین اصحاب پیامبر خوانده است. بر اساس نقلی دیگر، عمر چنین نوشت: من به عبداللّه بن مسعود عنوان معلم و وزیری دادم؛ زیرا از نجبای صحابه پیامبر و از بدریان است. پس بر کوفه است اقتدای به او، پیروی از او و کسب علم از محضر او. (طبقات الکبری، ج 6، صص 10 و 11 و 907)