مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 112

همه سفال شده است و بر یک روی آن نوشته است: «فَلا تَحْسَبَنَّ اللّه َ غافلاً عَمّا یَعْمَلُ الظّالِمُونَ* اِنَّما یُؤَخِّرُهُمْ لِیَوْمٍ تَشْخَصُ فِیهِ الاَْبْصارُ».(1) گمان مبر خدا

از آن چه ستمکاران می کنند غافل است آنها را برای روزی تأخیر انداخته است که چشمها در آن از حرکت باز می ایستد.

و بر روی دیگر نوشته: «وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»:(2) بزودی ستمکاران بدانند چه سرانجامی دارند. آنها را در نهر «بردی» ریختند. راوندی در «خرائج» گفته است: چون راهب سر را رد کرد، از دیر به زیر آمد و در کوهستانی به عبادت پرداخت.(3)

سر امام حسین علیه السلام در دیر راهب

اشاره

بگفتا ای سر خونین به من امشب تو مهمانی

دریغ ای گُل ندانم از کدامین باغ و بستانی

ز خاک و خون بشویم گلعذار چهره ات ای سر

که چون بدر درخشان زیر ابر تیره پنهانی

سری بر نوک نی هرگز نخوانده آیه قرآن

فراز نیزه کوه طور و تو چون پور عمرانی

کبود از چیست بینم غنچه لبهای تو ای سر

مگر جان تشنه دادی یا کبود از چوب خزرانی

جدا از تو نگردم تا مرا جان در بدن باشد

شد از مرآت روی تو نصیب من مسلمانی

1- . سوره ابراهیم، آیه 42.
2- . سوره شعراء، آیه 227.
3- . کمره ای، محمد باقر، در کربلا چه گذشت؟، ترجمه نفس المهموم شیخ عباس قمی، ص544.