مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 157

زبانحال حضرت زینب علیهاالسلام خطاب به زن غسل دهنده

بیا تو ای زن غسّاله از طریق وفا

به این صغیره بده غسل از برای خدا

مکن خیال که او ز اهل روم و تاتار است

که غسل دادن او بر تو سخت دشوار است

سُرور سینه سلطان عالَمین است این

رقیّه دختر مظلومه حسین است این

مگو که از چه رخ همچو کهربا دارد

که داغ تشنگی دشت کربلا دارد

مگو که زخم به پایش چرا برون ز شمار

که روی خار مغیلان دویده در شب تار

جراحتی که خود این طفل را به شانه بود

ز ضرب کعب نی و چوب و تازیانه بود

«جودی خراسانی»

شام رقیه

سحرگاهان بهر دیدن من در میان طبق آفتاب آمد

به دامانِ طفلِ کوچک خود، اندر آن دل شب رأس باب آمد

بیا عمّه آه و زاری کن، به مرگ من سوگواری کن

عمّه جان زینب، عمّه جان زینب

فرو ریزد مثل دُرّ گهر اشک چشم پدر روی دامانم

هم او گیرد بوسه از رخ من، من هم از لب او بوسه بستانم