مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 165

از شما برده اند من چند برابر بهای آن را به شما می دهم، فرمود: ما چشمی به مال تو نداریم و بر خودت فراوان باد، آنچه را از ما برده اند برای آن خواستم که دست ریس فاطمه علیهاالسلام دختر محمّد صلی الله علیه و آله وسلم و مقنعه و گلوبند و پیراهن وی در میان آنها است، دستور داد آنها را ردّ کردند و دویست اشرفی هم از مال خود بر آنها افزود و زین العابدین علیه السلام اشرفی ها را گرفت و به فقرا تقسیم کرد و

یزید دستور داد اسیران اهل بیت را به مدینه الرسول برگردانند.(1)

روضه اول حاج شیخ جعفر شوشتری - مصیبتهای مختلف سر مبارک اباعبداللّه الحسین علیه السلام یکی از مصیبتهای حضرت ابا عبداللّه علیه السلام مصیبت دفن ابا عبداللّه علیه السلام است هر متوفا و مرده ای را دفن می کنند، حتی ابن سعد ملعون پس از واقعه جانگداز عاشورا یک روز در بیابان کربلا توقف کرد و اجساد نحس کشتگان سپاه خود را به خاک سپرد امّا حضرت ابا عبداللّه علیه السلام را بعوض دفن در زمین از زمین بلند کردند یعنی سر مقدّسش را (که اصل بدن انسان سر اوست و تا سر دفن نشود اگر بدن دفن شده باشد دفن کامل انجام نشده است) به نیزه کردند امّا به این هم اکتفا نکردند، سر را به نیزه کردند علاوه بر آن به درختی در کوفه آویزان کردند، در مسیر کوفه و در کوفه بسوی آن سر مبارک سنگ پرتاب می کردند، بعلاوه در جلو دیدگان این سر، اطفال و یتیمان او را سیلی و تازیانه می زدند و زینب را در غل و زنجیر با تازیانه اسارت می بردند. اذیتهای دیگر نیز به این سر مبارک وارد شد، آن را به دربار ابن زیاد حرام زاده بردند، در دروازه شام آویزان کردند و به مجلس یزید بردند، مصیبت بزرگتری که در

ص :178

شام بر این سر مبارک وارد شد که از زدن خیزران بر لب و دندان مبارکش بزرگتر بود حاضر شدن این سر، بارها و بارها در مجالسی بود که یزید برای خود شراب می طلبید تا جایی که نقل شده است یزید شراب می خورد و ته پیاله های شراب خود را به قصد جسارت به سر مبارک مظلوم کربلا در کنار طشت طلایی که سر امام در آن بود می ریخت.(1)

روضه دوم حاج شیخ جعفر شوشتری - مصیبتهای مختلف سر مبارک امام حسین علیه السلام

در روایت است که اگر کسی کمک و یاری دفن و کفن و مشایعت و تشییع مؤمنی را بکند در قبر به آن مؤمن خطاب می رسد اوّل لطف و رحمتی که بتو ای بنده مؤمن خود میکنم این است که همه تشییع کنندگان و زحمت کشهای کفن و دفن تو را بتو می بخشم و بواسطه تو آنها را می آمرزم، حالا بیائید برای تقرب به خدا یک مؤمنی (بلکه امام مؤمنین و سید شهدای عالم از اول تا آخر) را دفن و کفن کنیم، بیاید حسین را امشب ما دفن و کفن کنیم میان مردم مشهور است که جسد ابا عبداللّه علیه السلام سه روز بر روی زمین گرم کربلا افتاده بود، امّا من می گویم بدن مبارک آقا چهل شبانه روز بی کفن و دفن مانده بود چون که عمده اعضای بدن سر انسان است تا سر یک میت دفن نشود دفن کامل آن بر بدن انجام نگرفته است (هر وقت سر ببدن ملحق شد در کنار بدن دفن شد دفن کامل صورت گرفته است) حالا بعضی می گویند: این سر در کنار حضرت امیر در نجف دفن شد، بعضی می گویند در شام دفن شد، بعضی می گویند سر مبارک در مصر دفن شد، امّا در تاریخ از قول کسی که موکل سر آقا بوده (یعنی نیزه دار سر ابا عبداللّه علیه السلام) نقل می کنند که ناگاه صورت نورانی