مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 186

اَحْسَنْتَ یا بُنَیَّ یا سُرُورَ قَلْبی وَیا قُرَّهَ عَیْنی.

«آفرین ای پسرم و ای شادی قلبم و ای نور چشمم».

سپس آن سر را به سوی دشمن افکند (یعنی ما متاعی را که در راه دوست می دهیم پس نمی گیریم) آنگاه عمود خیمه خود را بدست گرفت و به نقلی شمشیری بدست گرفت و به دشمن حمله کرد و دو نفر از دشمن را کشت. امام حسین علیه السلام او را به خیمه اش برگردانید و برای او دعا کرد.(1)

یادی از سر مطهر حضرت علی اکبر علیه السلام در زیارتی بنقل از امام صادق علیه السلام

در زیارت حضرت علی اکبر علیه السلام از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود: «پدر و مادرم قربان سر بریده و کشته ای بی جرم؛ پدر و مادرم قربان خونت که تا نزد حبیب خدا بالا رفت، و پدر و مادرم قربانت که در برابر پدر به میدان شتافتی و او تو را در راه خدا داد و بر تو می گریست و دلش بر تو می سوخت و خونت را تا دل آسمان می پاشید و قطره ای از آن بر نمی گشت و ناله اش برای تو خاموش نمی شد».(2)

جدا شدن سر حضرت علی اصغر علیه السلام با تیر سه شعبه

مادرش رباب دختر امرء القیس بن عدی، دختر هند الهنود است.

سیّد رحمه الله گوید: چون حسین علیه السلام کشته های جوانان و دوستان خود را دید و دل بر شهادت نهاد و فریاد زد: