مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 47

قَدْ سَکَنَتْ حَواسُّکَ وَخَفِیَتْ اَنْفاسُکَ وَرُفِعِ عَلَی الْقَناهِ رَأْسُکَ.

تمام اعضاء و حواست ازحرکت ایستاد و نفسهای مبارکت در سینه پنهان شد و سر مقدست بر نیزه بالارفت.

وَسُبِیَ اَهْلُکَ کَالْعَبِیدِ وَصُفِّدُوا فِی الْحَدِیدِ فَوْقَ اَقْتابِ الْمَطِیّاتِ تَلْفَحُ وُجُوهُهُمْ حَرُّ الْهاجِراتِ یُساقُونَ فِی الْبَراری وَالْفَلَواتِ اَیْدِیهِمْ مَغْلُولَهٌ اِلَی الاَْعْناقِ یُطافُ بِهِمْ فِی الاَْسْواقِ... .(1)

اهل و عیالت چون بردگان به اسیری رفتند و در غل و زنجیر آهنین بر فراز جهاز شتران در بند شدند، گرمای نیمروز چهره هاشان را می سوزاند، در صحراها و بیابانها کشیده می شدند، دستانشان به گردنها زنجیر شده، درمیان بازارها گردانده می شدند... .

روضه اول: از حاج شیخ جعفر شوشتری - نیزه بر گلوی امام حسین علیه السلام و شهادت آن حضرت

یکی از اقسام کشته شدن اباعبداللّه الحسین علیه السلام در صحرای کربلا نحر است که معمولاً این مصیبت کمتر خوانده شده است (نحر به گودی گردن می گویند) شتر را که می خواهند بکشند سر او را نمی برند بلکه نیزه یا شمشیر یا کاردی در گودی گردن او فرو می برند تا خون بدن او از این سوراخ بیرون آید، وا مصیبتا حضرت اباعبداللّه علیه السلام را در کربلا نحرکردند یعنی با نیزه بر گردن و گلوی حضرت زدند که خون به بیرون فواره زد یعنی نیزه را به همان جایی زدند که بارها وبارها پیغمبر خدا می بوسید و گریه می کرد، عرض