مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 48

کردند: دیگر چرا گریه می کنید، فرمود: برای اینکه من جای شمشیرها را می بوسم. «اُقَبِّلُ مَوْضِعَ السُّیُوفِ» وقتی پای امام حسین علیه السلام در کودکی به پیراهنش خورد و به درب مسجد به زمین افتاد، پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وسلمخطبه اش را قطع کرد و با عجله حسین علیه السلام را از زمین بلند کرد او را بوسید و بر زانوی خود نشاند، مردم عرض کردند: یارسول اللّه خیلی به این طفل محبت می کنید، ما تا این قدر محبت بر طفلی ندیده ام، فرمود: «اِنَّ اللّه َ قَدْ اَمَرَنی بِهِ» خدا مرا دستور داده است تا با حسین علیه السلام اینطور رفتار کنم.(1)

روضه دوم: از حاج شیخ جعفر شوشتری - قتلگاه

حالا به میدان و گودال قتلگاه یک نگاهی دیگر بکنیم، اگر با چشم دل نگاه کنیم می بینیم در میان گرد و غبار چهار چیز نورانی دیده می شوند، دو تا از زمین بطرف آسمان می روند و دو تا از آسمان به طرف زمین می آیند نور اولی که از آسمان به زمین می آید، جبرئیل امین است که کلامی هم دارد. نور دوم پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلماست مغیّر الاحوال است عمامه را از سر برداشته حالا ببینیم دو نگاه و دو نور زمین کدامند. نور اول ملکی است که خون حسین علیه السلام را در شیشه زمردی ریخته و به آسمان بالا می رود. حالا نگاه کنیم به نور دوم، این نور، زیاد از زمین بطرف آسمان بالا نرفت، بقدر یک نیزه بلند شد، اگر خوب نظر کنیم می بینیم سری است که بر نیزه رفته، اگر بیشتر دقت کنیم می بینیم که سر بریده حسین است که بر روی نیزه رفته است.(2)