مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 49

روضه سوم: از حاج شیخ جعفر شوشتری - ضربات خنجر بر گلوی امام حسین علیه السلام

بر ابا عبداللّه علیه السلام مصیبتهای زیادی وارد شده است. مصیبتهایی که سنگینی آنها بر آسمانها وزمین و اهل آن گران و بزرگ است، یکی از این مصیبتها احتضار سیدالشهداء علیه السلام است، در حدیث است که نگذارید کسی بر بدن محتضر دست بگذارد، انگشت بگذارد، زیرا زدن دست و انگشت بر بدن محتضر مانند ضربه سخت شمشیری است که بر محتضر وارد می شود. حالا ببینیم محتضر کربلا چه حالتی دارد، که یک هزار و صد و ده شمشیر بر بدن اقدسش فرو آمده، از اینها مصیبت بالاتر هم هست و آن وقتی است که علاوه بر آن همه تیر ونیزه و شمشیر و سنان در آخرین لحظات عمر، شمر زنازاده ملعون چگونه با چکمه پا بر سینه اباعبداللّه علیه السلام گذاشت و با خنجر خود آنقدر بر گردن اباعبداللّه علیه السلامضربه زد تا سر مبارک حضرت را از تن جدا کرد.

مولا اباعبداللّه در گودال قتلگاه افتاده و در حال احتضار است بیایید بر این مظلوم محتضر گریه کنیم همه مصیبتهای آن حضرت در نفسهای آخرش جمع شده بود زیرا که در همه جا مصیبت داشت، در وقت وداع اهل بیتش مصیبت داشت، در وقت سوار شدن بر اسب مصیبت داشت، اما یک نوع مصیبت دیگر هم داشت آن مصیبت احتضار اباعبداللّه علیه السلامبود. در حال احتضار حضرت، شمشیر می آمد، سنگ می آمد نیزه می آمد، و بر بدن مبارک آقا وارد می شد و جراحت می کرد، در این میان صدای استغاثه حسین غریب بلند شد.(1)