مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 54

فریاد از بطنان عرش هنگام جداشدن سر امام حسین علیه السلام

از امام صادق علیه السلام روایت شده که: چون ضربت بر امام حسین علیه السلامزدند و از اسب افتاد و دویدند سرش را جدا کنند، از بطنان عرش فریاد شد: ای امتی که پس از پیغمبرخود سرگردان و گمراه شدید، خدایتان توفیق روزه و فطر ندهد؛ گوید: سپس فرمود: لا جرم بخدا موفق نشدند و موفق نشوند تا خونخواه حسین علیه السلامقیام کند.(1)

اشاره به بریده شدن سر امام حسین علیه السلام از قفا در سخنان اُمّ کلثوم

صاحب «مناقب» و محمد بن ابی طالب گویند: اسب حسین علیه السلام از دست لشکر گریخت و کاکل به خونش آلود و به خیمه زنان دوید و شیهه می کشید و پشت خیمه سر به زمین می کوفت تا جان داد، چون اهل حرم اسب بی صاحبش را دیدند شیون کردند و اُمّ کلثوم دست بر سر نهاد و فریاد کشید: وا محمّداه وا جدّاه وا نبیّاه وا اباالقاسماه وا علیّاه وا جعفراه وا حمزتاه وا حسناه، این حسین است که در دشت افتاده و سر از قفا بریده و عمامه وردایش به غارت رفته و سپس بیهوش شد.(2)

اشاره به سرهای شهیدان روی نیزه ها در سخنان ام کلثوم

(روز یازدهم) وقتی که اُمّ کلثوم به جسدپاره پاره برادرش نگاه کردبه یادجدش رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم افتاد، خطاب به آن حضرت کرد و گفت: «یا

رَسُولَ اللّه ِ اُنْظُرْ اِلی جَسَدِ وَلَدِکَ مُلْقیً عَلَی الاَْرْضِ بِغَیْرِ غُسْلٍ، کَفَّنَهُ الرَّمْلُ