مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 55

السّاقِیُ عَلَیْهِ وَ غَسَّلَهُ الدَّمُ الْجاری مِنْ وَرِیدِهِ». ای رسول خدا به پیکر پسرت بنگر که

بدون غسل بر زمین افتاده، ریگهایی که بر اثر باد بر روی او آمده کفنش شده، و خونی که از رگهای او جاری شده، او را غسل داده است. ای جد بزرگوار! بنگر به اهل بیت او که می خواهند آنها را بعنوان اسیر با کمال بی احترامی عبور دهند، و سرهای ماه چهره شهیدان را روی نیزه ها قرار داده اند.(1)

اشاره حضرت زینب علیهاالسلام در قتلگاه به بریده شدن سر امام حسین علیه السلام از قفا

راوی گوید: زنان را از خیمه ها بیرون کردند و آن ها را آتش زدند، زنان حرم سر و پا برهنه و غارت زده مانند اسیران، پریشان و سرگردان بودند و گفتند: بخدا ما را به قتلگاه حسین علیه السلام ببرید، چون چشم زنان به کشتگان افتاد شیون کردند و سیلی به چهره زدند، گوید: بخدا فراموش نمی کنم که زینب دختر علی علیه السلام بر حسین علیه السلام شیون می کرد و به آواز حزین فریاد می زد: «وا مُحَمَّداهُ صَلّی عَلَیْکَ مَلائِکَهُ السَّماءِ، هذا حُسَیْنٌ مُرَمَّلٌ بِالدِّماءِ مُقَطَّعُ الاَْعْضاءِ وَ بَناتُکَ سَبایا...». «یا محمد، صلوات فرشتگان آسمان بر تو، این حسین است که باتن خون آلود و اعضای بریده افتاده و دخترانت اسیر شده اند، بخدا شکایت می دارم و به محمد مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم و به علی مرتضی و به فاطمه زهرا و به حمزه سیدالشهداء، ای محمد، این حسین است که در میان بیابان افتاده و باد بر آن می وزد و به دست زنازادگان کشته شده، وا حزنا وا کربا امروز جدّم رسول خدا از دنیا رفته، ای یاران محمد بیایید که ذریه مصطفی صلی الله علیه و آله وسلمچون اسیران برده می شوند».