مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 62

از زیر چوب محمل زینب علیهاالسلام بر زمین جاری شده است، چون سه روز بود که زینب نتوانسته بود حسینش را ببیند (سر مقدس اباعبداللّه علیه السلام را قدری زودتر به کوفه برده بودند و از خیل اسراء جداکرده بودند.)(1)

ناله و گریه پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و علیّ و فاطمه و حسن علیهم السلام بر جنایت ساربان و یادی از سر بریده امام حسین علیه السلام

از مصائب بسیار جانگداز که بر امام حسین علیه السلام وارد شد، جنایت ساربان است که دراینجا به طور فشرده نقل می گردد.

سعید بن مسیب از اصحاب امام سجاد علیه السلام می گوید: یکسال بعد از شهادت امام حسین علیه السلام برای شرکت در مراسم حج به مکه رفتم، ناگاه هنگام طواف مردی را دیدم که دستهایش قطع شده و صورتش مانند پاره شب تاریک سیاه است، و پرده کعبه را گرفته و چنین دعا می کند: «ای خدای کعبه مرا بیامرز که گمان ندارم مرا بیامرزی، گرچه ساکنان آسمانها و زمین و همه مخلوقات شفاعت کنند، زیرا گناهم بسیار سنگین است». سعید گوید: من وجمعی کنار او اجتماع کردیم و به او گفتیم: «وای بر تو اگر تو ابلیس باشی، شایسته نیست که ناامید از رحمت خدا شوی، تو کیستی و گناهت چیست؟ او گریه کرد و گفت: من خودم و گناهم را می شناسم. گفتیم: گناه خود را برای ما بیان کن که چیست؟ گفت: من ساربان شتران امام حسین علیه السلامبودم، همراه آنحضرت از مدینه به سوی عراق آمدیم، من اطلاع یافته بودم که بند شلوار آن حضرت گرانقیمت است (نقل می کنند که این بند گرانقیمت هنگام ازدواج امام حسین علیه السلام با شهربانو دختر یزدگرد سوم از دربار ساسانی به مدینه رسیده بود).