مصائب راس الحسین علیه السلام: روضه ها و مصیبت های سر مطهر حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 77

از گفتار و مرثیه سرایی ام کلثوم علیهاالسلام آنچنان مردم گریه می کردند، که هیچگاه دیده نشد که مرد و زن، مثل آن روز گریه کنند، زنها از شدت ناراحتی، صورت خود را با ناخنهایشان می خراشیدند، و سیلی به صورت می زدند، و مردها ریش های خود را می کندند و صدایشان به واویلا و شیون بلند بود.(1)

سرهای شهدا بر نی در کوفه

چون بی کسان آل نبی در بدر شدند

در شهر کوفه ناله کنان، نوحه گر شدند

سرهای سروران همه بر نیزه و سنان

در پیش روی اهل حرم جلوه گر شدند

از ناله های پردگیان، ساکنان عرش

جمع از پی نظاره، به هر رهگذر شدند

بی شرم امتی که نترسید از خدا

بر عترت پیامبر خود پرده در شدند

دست از جفا نداشته بر زخم اهلبیت

هردم نمک فشان به جفای دگر شدند

زبانحال حضرت رقیه علیهاالسلامخطاب به حضرت زینب علیهاالسلام در دروازه کوفه

عمه جان، کیست مگر پیشرو قافله مان

که نسیم آورد از جانب او بوی جنان