دیدارها و گفتگوهای سیدالشهدا علیه السلام صفحه 77

شرافت پیدا کند و رخسارم سپید گردد، نه به خدا سوگند از شما جدا نمی شوم تا این خون سیاهم با خون شما آمیخته گردد.(1) سپس به میدان شتافت و این رجز بر لب داشت:

«چگونه می بینند کفّار شمشیر زدن سیاه را؟

در دفاع از فرزندان پیامبر

با دست و زبان از ایشان دفاع می کنم

و بدین وسیله در روز جزا امید بهشت دارم.»(2) جون در مبارزه خود بیست و پنج تن از دشمنان را به خاک افکند آن گاه خود به شهادت رسید.(3) امام حسین علیه السلام در کنار پیکر او ایستاد و عرضه داشت: «خدایا! چهره اش را سپید و بویش را پاکیزه گردان و او را با نیکان محشور کن و میان او و محمّد و آل محمّد صلّی اللّه علیه وآله آشنایی قرار ده.»(4)

شهادت دو برادر از طایفه غفار

اصحاب امام حسین علیه السلام چون فراوانی دشمن را دیدند و دانستند که دیگر نمی توانند از امام و خود در برابر دشمن دفاع کنند از این رو در کشته شدن در پیشروی امام بر یکدیگر سبقت می گرفتند دو برادر به نامهای عبداللّٰه و عبدالرحمن فرزندان عزره غفاری پیش آمدند و گفتند: درود بر شما ای

1- (1) . الملهوف: 163.
2- (2) . کیف یری الکفّار ضرب الأسودبالسیف ضرباً عن بنی محمّدٍأذبُّ عنهم باللسان والیدأرجو به الجنّه یوم الموردبحارالانوار: 22/45.
3- (3) . المناقب: 111/4.
4- (4) . اللّهم بیّض وجهه و طیّب ریحه واحشره مع الأبرار و عرّف بینه و بین محمّد و آل محمّد. بحارالانوار: 23/45.