کربلا: مبارزه با پوچی ها صفحه 116

خوشی در پوست نمی گنجیدند. خدایا: خودت حق ما را بگیر و کینه ما را از آن که بر ما ستم کرده بستان.

دقّت کنید حضرت زینب علیها السلام باز مسئله را به خدا برمی گرداند، یعنی تو خودت را با خدا به جنگ انداختی - من نیستم و تو- خداست و تو. این یک موضع بسیار مهمّی است که همه تلاش حضرت این است که این صحنه از بین نرود. نگاه حسینی حیات انسان را تا ابدیت می کشاند و سپس موضع گیری می کند.

به خدا؛ پوست خود را دریدی و گوشت خود را کندی

نمی گوید پوستت را می درم، بلکه کار را قیامتی می کند و او را با خدا رو در رو می بیند.

روزی که رسول خدا و خاندان او و پاره های تن او در سایه رحمت خدا آرمیده باشند، تو با خواری هر چه بیشتر پیش او خواهی ایستاد. آن روز، روزی است که خدا وعده خود را انجام خواهد داد و این ستمدیدگان را که هریک در گوشه ای به خون خود خفته اند گردهم خواهد آورد، او خود می گوید:«وَ لا تَحْسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلُوا فی سَبیلِ اللَّهِ اَمْواتاً بَلْ اَحْیاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ». اما پدرت معاویه که تو را این چنین به ناحق بر گردن مسلمانان سوار کرد؛ آن روز که دادخواه محمّد صلی الله علیه و آله و دادگر خدا و دست و پای تو در آن دادگاه گواه می باشد، خواهد دانست کدام یک از شما بدبخت تر و بی پناه تر خواهند بود.

حضرت زینب علیها السلام این مقدمات را چیدند و سپس با قاطعیت مطالبی را بیان می کنند. قاطعیت پیامبران، یعنی ظهور حق. به همین دلیل، حق اگر پایدار شود قاطعیت پایدار می شود. اما ظهور غضب، غضب منهای کنترل حق، معلوم نیست که سقوط دشمن را به دنبال داشته باشد. به عنوان نمونه در نهضت امام خمینی(رحمه الله علیه) شما این را می دیدید که امام خمینی(رحمه الله علیه) هر قدمی برمی داشت شاه به سقوط نزدیک تر می شد. شاید یادتان باشد که شاه آمد و گفت: صدای انقلابتان را شنیدم. این جمله یعنی قبول کردیم که شما انقلاب کردید و ما هم موظفیم کوتاه بیاییم و امام با قاطعیت گفتند: شاه باید برود. البته به نحوی می گفتند که ادب اسلامی و صفای برخورد، از بین نرود.