کربلا: مبارزه با پوچی ها صفحه 249

پیامبر صلی الله علیه و آله در منظرشان قرار داده بودند تا حدّی نمی توانستند معاویه را تحمل کنند، و این اهل البیت علیهم السلام بودند که غیر حقّ و حقیقت را تحمّل نمی کردند، چراکه بندگی خدا را به طور کامل و تّام می شناختند.

نشناختن پوچی، پوچی می آورد

باید دید تن دادن به روزمرّگی چگونه در انسان های یک جامعه نفوذ می کند، واقعاً برسید به این که چگونه یک جامعه به پوچی تن می دهد و پوچ می شود. شما گاهی متوجّه می شوید در حال پوچ شدن هستید، باید از این پوچی بترسید و تا حسین علیه السلام نداشته باشید نمی ترسید. جامعه ای که حسین علیه السلام ندارد اصلاً نمی فهمد که در حال پوچ شدن است، بعد از 20 سال می گویند که عجب چرا جوانان ما پوچ می شوند؟ شما که 20 سال پیش پوچی را نشناختید، برنامه هایتان هم که پوچی و روزمرّگی را به بار می آورد حس نکردید، حالا هم با جوانانی روبه رو می شوید که میل متعالی شدن ندارند. فردا، فردای ماست و نشناختن پوچی، روبه روشدن با یک زندگی پوچِ پوچِ غیر قابل تحمّل است. امروز بزرگترین مشکل تمدن جدید، پوچی و یا به عبارتی نیهیلیسم است و در جمع شیعیان هم، همین مشکل خانه کرده ولی فقط یک امید وجود دارد، که اگر آن امید نبود، در این رابطه نمی توانستیم صحبت کنیم، و آن امید، چیزی نیست جز نور اباعبدالله الحسین علیه السلام، و امید است به کمک این نور از این مشکلِ جهان گیر، رهایی یابیم. ما نباید مثل بسیاری که فکر می کنند دیگر برای بشریّت نمی شود کاری کرد، باشیم. ما خوب می دانیم که پوچی و روزمرّگی آرام آرام مثل مرگِ سرد، تمام رگ ها و شریان های جهان را پرکرده است و در جامعه ما هم خانه کرده و دارد رشد می کند و به جهت امید به حسین علیه السلام است که به راحتی تسلیم این مرگ نیستیم. اگر پوچی را به خوبی بشناسیم و حسین علیه السلام را که ضد پوچی است بشناسیم امید رهایی از این هلاکت بزرگ هست و الاّ نه.

وقتی زندگی قانع کننده نیست

به خودتان نگاه کنید، ببینید آیا ترس از پوچ شدن، بدنتان را نمی لرزاند؟ حالا خوشحال هستیم که بِحَمْدِللّه راحت هستیم، صبح سر کار می رویم، نیازهای زندگی مان را تأمین