کربلا: مبارزه با پوچی ها صفحه 258

جلسه نوزدهم: نظم معاویه ای و نظم حسینی

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم

﴿ اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا اباعبدالله وَعَلَی الْاَرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِنائِکَ ﴾

﴿ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللّهِ اَبَدًا ما بَقیتُ وَ بَقِی اللَّیْلُ وَ النَّهارُ ﴾

﴿ وَلاجَعَلَهُ اللّهُ اخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ ﴾

از این نکته هرگز نباید غافل بود که ائمه اطهار علیهم السلام فرموده اند؛ امور ما بطن ها دارد. یعنی سخنان و حرکات آن ها معناها دارد که ما به اندازه تدبّرمان با معنای عمیق تری از آن حرکات و سخنان روبه رو می شویم که عقل آن را می فهمد. وقتی بیشتر تدبر کردیم به معنایی می رسیم که دیگر عقل مان توان فهم آن را ندارد بلکه قلبمان می فهمد و وقتی جلوتر رفتیم معنایی هست که آن را سرّ وجودمان می فهمد نه عقل و قلبمان، یعنی همان طور که حسّ ما اصلاً معنا را نمی فهمد عقلمان هم آنچه را قلب ادراک می کند نمی یابد، سرّمان نیز چیزی را درک می کند که در حد عقل و قلب نیست بنابراین ما نباید خود را از مراحل عمیق تر و عالی تر سخنان و حرکات ائمه علیهم السلام محروم کنیم.