- مقدمه 1
- اشاره 1
- روش ما در ویرایش این کتاب 2
- چگونگی نگرش به تاریخ 5
- اشاره 10
- برخورد اساسی با اسلام 13
- انتخابی فوق رسم زمانه 17
- انسان ها در شرایط ترس، فقط به زیستن می اندیشند 17
- ترس، منشأ انتخاب 19
- عهد حسینی، عهدی پایدار 20
- فرهنگی که انسان را قربانی می کند 22
- اشک و تمدید امید 23
- صراط های مستقیم، حیله ای در مقابل صراط مستقیم 24
- جوانان و پوچی! 25
- اشاره 26
- راز حقارت حاکمان 26
- رمز زیر دستی ضعفا 27
- مقابله کاخ سبز با ارزش های دینی 28
- دینِ تقلیل یافته، انسانِ به صفر رسیده 29
- کربلا؛ عامل نجات بشر از سرگردانی 29
- راز ویرانی ساختارهای معاویه 30
- فرهنگِ سرعت، برای گریز از مرگ 30
- چرخش هستی بر عهد محمّدی صلی الله علیه و آله 31
- امّا یزید نماند 32
- کربلا و ذوق حضور 33
- قدرت تشخیصِ جهت 33
- روانکاوی کوفیان 35
- در کربلا به کجا نگاه می کنید؟ 36
- کربلا و نجات از گم شدگی 39
- اشاره 39
- کربلا؛ اثبات بودنِ خود 40
- انتخاب آزاد 41
- ارعاب معاویه ای 42
- حسین علیه السلام، به تنهایی قدرتی است بی نهایت 44
- ترس از مرگ، عامل خشکاندن شور حیات 45
- چه باید کرد؟ 47
- یأس چرا؟ 48
- بازگشت به عهد محمّدی صلی الله علیه و آله 49
- زشتی تن آسایی 50
- اشاره 53
- نهضتی فراتاریخی 53
- روح آزاده چه باید بکند؟ 56
- جرأت آزاد شدن 58
- مشکل رو در روی نسل سوم انقلاب 59
- آرامش، زیر سایه معاویه و حذف دین! 61
- وقتی فرهنگ فریب رسوا می شود 62
- آثار جدایی از امام 64
- دین تشریفاتی 64
- نهضت کربلا ودینداران عافیت طلب 65
- وسعت کربلا 67
- اشاره 67
- پذیرش های ناخواسته 68
- آدمیّت باید به درخشش درآید 69
- غمخواری امّت 70
- تنها، امّا مسئول 71
- خطرهای بزرگ، برای دین بزرگ 72
- نقش زن در کربلا 72
- تن دادن به وضع موجود 74
- شیعه به رهایی می اندیشد و نه به تسلیم 74
- چرا بدترین انتخاب؟ 76
- اشاره 78
- نهضت پاکدامنان 80
- امام حسین علیه السلام فوق کوفه و کوفیان 81
- عوامل رشد روحیه کوفی گری 82
- امام، تنها در بین ناصحان 84
- خوشا پاکبازی 84
- خالص ترین نهضت، پایدارترین حرکت 85
- امام حسین علیه السلام به دنبال گمشده خودش 86
- دشمن باید انگیزه حقّی نداشته باشد 88
- کربلا، تجسم زندگی آرمانی 89
- اشاره 91
- شور حسینی عامل مقابله با ظلمت آخرالزمان 91
- دین؛ معنی انسان 92
- کربلا؛ نه ترس، نه بی باکی 93
- چرا برگشت؟ 94
- باید هیچ عصبیتی تحریک نشود 95
- هدایت گمراهان 96
- پیوستگی پایدار 97
- صحنه ای فوق زمان و مکان 98
- بصیرت اصحاب حسین علیه السلام 99
- عبرتی عظیم 100
- پیروز، ولی شکست خورده! 101
- اسارت و هیبت! 102
- اشاره 105
- عبید الله؛ به دنبال راه نجات 110
- قاتلانی اسیر 111
- جنگ بنی هاشم با بنی امیّه یا جنگ اسلام با کفر؟! 112
- تحقّق خواست حسین علیه السلام 112
- کربلا؛ چیزی بالاتر از قدرت 113
- به خدا؛ پوست خود را دریدی و گوشت خود را کندی 116
- نه انزوا، نه چاپلوسی 117
- اشاره 120
- راه اتّصال به عالَم اسرار 121
- نتیجه بصیرت دینی 122
- حکمت حسین علیه السلام، یا قدرت یزید؟ 122
- اسلام؛ یک دین یا یک حکومت؟ 123
- حکومت؛ وجه جدایی ناپذیر دین 125
- یک مقایسه غیر منطقی 126
- باز نگاهی به کوفه 127
- عبرت را ! 129
- اشاره 132
- آنگاه که بزرگ نمایی ستم، نقش بر آب می شود 138
- اهمیّت تحلیل حادثه کربلا 154
- اشاره 154
- جبهه ای که آسمانی است 156
- ماندند و نماندند 158
- امیدوارترین انسان ها 161
- جبهه جهل 163
- اشاره 166
- تصوّر معنویت همراه با حسین علیه السلام 166
- کربلا را مکتب محبّت به وجود آورد 169
- کلماتی ماوراء حروف و الفاظ 173
- کشف اسرار کربلا در گرو شناخت آن 175
- اشاره 179
- کربلا، هفتصد بطن دارد 179
- کربلای بی تحلیل مثل قرآن بی تفسیر 180
- پوچ شدن، علاج پذیر است؟ 185
- پناه به دشمن از ترس دشمن 185
- کربلا و نجات از اکنون زدگی 188
- خوش بینی بی جا و یأسِ پایدار 189
- افزایش قدرت کفر و درخشندگی عمیق تر ایمان 190
- اشاره 194
- کربلا سرّ الله اکبر 194
- وقتی انسان خود را به دشمن می سپارد 196
- کربلا، فوق تحلیل های عافیت طلبانه 197
- چگونه حسین علیه السلام دشمنانش را به زانو درآورد 199
- آیینه را شکستند 200
- اسلحه ها برای کشتن یا ترساندن؟ 201
- کربلا و بی رمقی اسلحه ها 202
- آفت روشنفکری جدای از حسین علیه السلام 204
- اشاره 206
- جرأت انتخاب، همه انتخاب 207
- کربلا و گذر از برق اسلحه ها 208
- شمشیر یزید در اسارت حسین علیه السلام 209
- ترس از مرگ و حقیقت کُشی 214
- حسین علیه السلام مقاومتی به اندازه همه موحّدان تاریخ 215
- ملت هایی که در تن پیشوای خود می شکنند 217
- اشاره 219
- انسانِ کاهش یافته 222
- وقتی کربلا گُم می شود 224
- حسین علیه السلام و اثبات قداست خود 225
- آفات ادامه هبوط بر زمین 227
- ضرورت تحقق حکومت دینی 229
- خطر غفلت از ابعاد روحانی دین 233
- اشاره 233
- تلاش شیطان در مسیر فهم کربلا 234
- انگیزه امام حسین علیه السلام در به دست آوردن حکومت 235
- رمز شکست ناپذیری امام حسین علیه السلام 239
- وقتی انسان؛ «نیست» را «هستْ» و «پوچی» را «واقعیت» می پندارد 240
- انسان اکنون زده؛ طعمه حیله معاویه 242
- اکنون زده ها 243
- برکات نمونه های معنوی 244
- اشاره 246
- اسلام اموی و بلای بی خود شدن 247
- نشناختن پوچی، پوچی می آورد 249
- وقتی زندگی قانع کننده نیست 249
- ظهور پوچی در آخر 252
- پنهان کردن پوچی 255
- نظم های پوچ 256
- اشاره 258
- نظم های خواب آور 260
- نظم حسینی، نظام معاویه ای 262
- آنگاه که همه احساس حیات کنند 264
- نظم زمینی و غفلت از نظم آسمانی 266
- کربلا؛ بزرگترین سبقت های اخلاقی 271
- اشاره 271
- نجات از پوچی، گوهری از گوهرهای کربلا 273
- کشتن بی تهدید 273
- نظم های خطرناک 275
- بودن حسین علیه السلام یعنی باطل بودن یزید 276
- روش های مقابله با حق 278
- حسین علیه السلام برای جهان کفرخطرناک هست، ولی شرور نیست 279
- فرهنگ غفلت از حقّ و باطل 281
- معاویه و مرگِ حیاتِ هدف دار 282
- غم ها و شادی های زیبا 283
- توجه به حق و باطلِ امور، راه نجات 285
- اشاره 289
- اما هنوز امید هست 290
- تنها راه، بازگشت به ایمان 295
- وقتی ایمان رفت، احساس بیخودی می آید 295
- کربلا و نمایش ایمان 297
- قدرت تشخیص هدف، از ایمان زدودنی نیست 298
- اشاره 301
- نهضت حسین علیه السلام فوق سال 61 هجری 302
- معاویه و توهّم بقاء 306
- حسین علیه السلام و حیله های فرهنگی معاویه 308
- حسین علیه السلام، نگاهی به همه تاریخ 315
- اشاره 315
- راه تشخیص درد 318
- به تنهایی قدرتی بی نهایت 321
- شکستِ دامِ ترس از مرگ 322
- زلالی روش حسین علیه السلام در انتقاد 326
- اشاره 331
- نیایش؛ عامل معنی دار کردن زندگی 332
- فرهنگ نیایش، فرهنگ اهل البیت علیهم السلام 333
- کربلا، جوابی به همه ابعاد بشر 337
- اشاره 343
- جایگاه مصیبت های وارده بر اهل البیت 343
- جایگاه غم فاطمه علیها السلام 344
- انسان اکنون زده و انسان آگاه به سنّت ها 346
- انسان هوس زده و انسان مختار 348
- قشونی که هیچ کس در اختیار انتخاب خود نیست 352
1- خداوند آسمان و زمین را و آنچه بین آنهاست خلق نکرد، مگر به حقّ (سوره روم، آیه 8).
توسعه و رفاه و وسعتِ فتوحات نمی فریبند و فقط به حق یا باطل بودن موضوع می اندیشد و نهضت اباعبدالله علیه السلام در موقعی که همه چیز مطرح بود مگر حق و باطل بودن امور، جهت ها را به سوی تمییز حق از باطل کشاند تا آنچه پوچ و بی معنی شده است از چشم ها پنهان نماند.
فرهنگ غفلت از حقّ و باطل
همه تلاش معاویه برای این است که کاری بکند که بحث حقّ و باطل در میان نباشد، شما این جمله را در بین اهل سنّت زیاد شنیده اید که اختلاف صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله در اجتهادشان است، یعنی امیرالمؤمنین علیه السلام یک اجتهاد داشتند و مخالفان شان هم اجتهاد مخصوص خودشان را داشتند. خوب دقت کنید این فرهنگ می خواهد بگوید حقّ و باطلی در میان نیست، این حرف معاویه و رومی ها است که قرائت های مختلف از دین، همه حقّ اند. معاویه می خواهد بگوید علی علیه السلام و ضد علی علیه السلام هر دو اجتهاد دارند، یعنی فرهنگ معاویه فرهنگ گم کردن حقّ و باطل است! و در چنین فرهنگی بدترین آدم ها هم خوب هستند. حتی عمروعاص هم خوب است. آری وقتی در فرهنگ حقّ قدم زدیم اجتهادهای حق داریم یعنی گاهی نور حق به افراد به طور متفاوت می رسد و ما برای همین هم معتقدیم که در مکتب شیعه که محور آن حق است همه مجتهدین، به حق اجتهاد می کنند هر چند که در فهم دین متفاوت هستند، مثل این که لامپی نور دارد و لامپی دیگر نور بیشتری دارد. ولی این غیر از آن اجتهادی است که معاویه و امثال او به صحنه آوردند.
شما می دانید که اگر الان در کشور سعودی کسی بگوید «اللهم العن اباسفیان» گردنش را می زنند، چون می گویند ابوسفیان صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله است و همه صحابه خوب هستند پس هر کس بگوید «اللهم العن اباسفیان» به صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله توهین کرده است و باید گردنش را زد! این فرهنگ از کجا پیدا شد؟ یعنی ابوسفیان در دل فرهنگی آبرومند و با ارزش است که دیگر باطل در آنجا معنی ندارد، چون حقّ معنی ندارد و در این جا متوجّه می شویم امام حسین علیه السلام چه کار بزرگی کردند، نگذاشتند که باطل بودنِ «باطل» گم و نهادینه شود. امروز ارزیابی های جهان اسلام به این صورت که در سعودی واقع شده نیست، الحمدلله در بقیه دنیا روز به روز این فضا در حال رشد است، روح نقّادی پدید آمده است هر چند رگه های این نقّادی در قرون