کربلا: مبارزه با پوچی ها صفحه 308

ساخت. این شعر مشهور یزید را که در تاریخ ثبت گشت به یاد آورید، وقتی سر مقدّس اباعبدالله علیه السلام را در تشت نزد او آوردند گفت:

لَعِبَتْ هاشِمُ بِالْمُلْک فَلا

خَبَرٌ جاءَ وَ لا وَحْی نَزَلَ

یعنی؛ بنی هاشم (پیامبر صلی الله علیه و آله و خانواده اش) با مُلک و حاکمیّت بازی می کردند - این ها دنبال حکومت بودند- وحی و خبری از طرف خدا در کار نبود. اما یزید این حرف را ابتدای کار نگفت، آخر کار که ظاهراً پیروز شد و فکر کرد ریشه اسلام را زده است این چنین گفت. معاویه در ابتدای امر می گفت که حسین علیه السلام می خواهد اسلام را از بین ببرد. جمله عمر بن سعد هم به هنگام حمله به امام حسین علیه السلام و لشکریانش این است که: «ای لشکر خدا حمله کنید»، خوب روی این ها فکر و تعمق کنید، فهم عمق شهادت حضرت اباعبدالله علیه السلام هنگامی است که ما شرایط را خوب بفهمیم و آنگاه است که تا قیامت برکت حسین علیه السلام و نهضت اباعبدالله علیه السلام روشن می شود. شرایطی که واژه ها دینی است ولی جهت همه کارها به سوی کفر است و جامعه هیچ بهره ای از دین نمی برد، شرایطی است که باید روح قدسی قیام کند و آن را بر هم زند، وگرنه چیزی نمی گذرد که واژه های دینی نیز به واژه های کفر تبدیل می شود. حال با این مقدمات به این عبارت توجه کنید:

حسین علیه السلام و حیله های فرهنگی معاویه

نظامی که زندگی و عمر مردم را می مکد و مردم را با تحلیل های اموی به بیگانگی از خود می کشاند و بازی می دهد، حتماً ژستی فرهنگی خواهد گرفت و مسلّم نمی تواند به سقوط خود نظر افکند و ژست های فرهنگی و تحلیل های واهی اش حجاب توجه آن به سقوطش می شود و ادامه این عمر مکیدن ها، در جایی که گزینش ها دینی است با واژه های دینی و تحلیل های به ظاهر ایمانی صورت می گیرد و لذا شناخت پوچی این تحلیل ها و ژست های فرهنگی بسیار مشکل است، مگر کسانی که به فلسفه بودن خود - یعنی بندگی خدا- بتوانند عمیقاً بیندیشند و اندیشه جامعه را به مسئله اصلی شان که همان بندگی خداست معطوف دارند و نهضت کربلا توان ارائه چنین اندیشه ای را در واویلای خشکی تفکر دارد و در نتیجه می تواند عامل سقوط چنین حیله های فرهنگی بشود.