کربلا: مبارزه با پوچی ها صفحه 337

1- ابن زیاد برای یافتن «مسلم بن عقیل» غلام خود «معقل» را پیش خود خواند و او را به سه هزار درهم مأمور یافتن مسلم کرد که او خود را به یاران مسلم برساند و بگوید این پول را برای یاری مسلم آورده ام. معقل در مسجد بزرگ کوفه مردی را دید که نمازش را با خضوع و حال نیایش می خواند، حدس زد که او باید از یاران مسلم و حسین علیه السلام باشد و لذا مسئله را با او در میان گذاشت. اتفاقاً این فرد مسلم بن عوسجه اسدی است (ارشادشیخ مفید، ج2، ص 61).

کربلا. اگر خواستیم لذت نیایش با حق را احساس کنیم یقیناً با کمک حسین علیه السلام می توانیم و اگر خواستیم که حسین علیه السلام را درست بشناسیم: باید معاشقه با حق را محور حیات خود قرار بدهیم. و حسین علیه السلام کاری کرده است که از طریق وی راه معاشقه باز می شود و در انتها تو می مانی و حق.

آری! به بی محتواکردن بشر دست زدند، بشر را مشغول دنیا کردند و او را از فضای صفا و نیایش، با حفظ صورت عبادات، خارج نمودند. و لذا حسین علیه السلام در راستای انحرافی که در دین جدّش به وجود آمده بود، برای اصلاح آن به صحنه آمد، چون او می فهمید محتوا یعنی چه؟ و بی محتوایی و پوچی یعنی چه؟

مگر همین حالا ما نمی توانیم بفهمیم که در دل کربلا، کربلا کجا و قالب کربلا کجاست؟ ما باید از کربلا یاد بگیریم که در دل خلقت بشر کجا بی محتوا و کجا بامحتوا است؟ آری خلقتی که به خدا وصل نشود بی محتوا است. و به همین ترتیب در دل اسلام، اسلامی که انسان را به خدا وصل نکند و به معاشقه و نیایش نکشاند، اسلام حقیقی نیست، به همین ترتیب در دل شیعه، قالب شیعه بودن مشکلی را حل نمی کند، قالب شیعه باید به کمک رسم شیعه با معنا شود، چراکه رسم شیعه رسم معناست، معنا باید محقق شود و تحقق آن به نیایش است، یعنی اگر به کمک حسین علیه السلام نماز، روزه و حج شما نیایش نشود این مباحث و جلسات و عزاداری ها به درد نمی خورد، چون فرهنگ حسین علیه السلام به معنای واقعی احیاء نشده است.

و حسین علیه السلام خوب می داند معنی محتوا یعنی چه و معنای پوچی یعنی چه، هر چند اکثر مردم از اصل پوچی خود غافل بوده اند و توجه به کربلا از این زاویه، یعنی مبارزه با پوچی ها، یکی از زاویه های نگاه به کربلا است.

کربلا، جوابی به همه ابعاد بشر

کربلا به اندازه تمام ابعاد بشر و عمیق ترین ابعاد بشر وسعت دارد، این که می بینید کربلا هیچ وقت برای شما کهنه نمی شود، به جهت آن است که هر چه شما به لایه های عمیق تر وجود خودتان سیر کنید می بینید؛ عجب! کربلا برای شما تازه تازه است و با یک حسینِ علیه السلام نورانی تر و متعالی تری روبه رو می شوید.