- زیارت عاشورا؛ حدیث قدسی 12
- یگانه شدن جان 20
- برگشت به مقام عنداللهی 24
- خونی که هرگز هدر نمی رود 44
- پدر امت 50
- دریچه های تقرب به خدا 70
- جبهه ای زنده و فعّال 76
- طلب مقام محمود 82
- انتظار پاداشی بزرگ 86
- بزرگ ترین تقاضا 93
- غم غربت 96
- مدیریت حُبّ و بغض 101
- لعنت های جان بخش 105
- ملاقاتی روحانی 108
- بهترین راه اصلاح نفس 110
- زیبایی های کربلا 117
مختصر به آن داشته باشیم تا با توجه به این زیارت شریف نصیبی الهی برای خود به دست آوریم.
یگانه شدن جان
خودتان می دانید هدف این است که انسان به وحدت برسد. ما در این دنیا آمده ایم تا از پراکندگی فکری و میل های پراکنده و هوس های متفاوت آزاد شویم و به وحدت شخصیت برسیم و در انسانیت به یگانگی دست یابیم، نه ملائکه گردیم و نه خدا شویم، بلکه انسان شویم، اما انسانی یک دِله، نه صد دِله. انسانی که کلّ وجود و کلّ اراده هایش یک اراده شود و آن اراده، اراده ی خداخواهی باشد، در آن صورت است که این انسانِ یگانه شده ی فارغ از میل های پراکنده، شأنِ اتّصال به حضرت اَحَد و خدای یگانه را پیدا می کند.
نماز را هم برای همین هدف می خوانیم که جان ما با پشت کردن به کثرت ها، تماماً یک اراده شود و معبود یگانه را قبله ی خود قرار دهد. به همین جهت خداوند می فرماید: «أَقِمِ الصَّلَاهَ لِذِکْرِی»؛(1) نماز به پا دار جهت یاد من، به طوری که جهت جانت به سوی من باشد که خدای واحد یگانه هستم و