- زیارت عاشورا؛ حدیث قدسی 12
- یگانه شدن جان 20
- برگشت به مقام عنداللهی 24
- خونی که هرگز هدر نمی رود 44
- پدر امت 50
- دریچه های تقرب به خدا 70
- جبهه ای زنده و فعّال 76
- طلب مقام محمود 82
- انتظار پاداشی بزرگ 86
- بزرگ ترین تقاضا 93
- غم غربت 96
- مدیریت حُبّ و بغض 101
- لعنت های جان بخش 105
- ملاقاتی روحانی 108
- بهترین راه اصلاح نفس 110
- زیبایی های کربلا 117
أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلامِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ{
از خدا تقاضا دارم به حق شما و به حقیقتِ شأن و منزلتی که در نزد خدا دارید، مرا به پاداش اندوه و مصیبتی که از شما دارم، برترین عطائی را که به مصیبت زده ای می کند به من عطا کند به خاطر مصیبتی که چقدر در عالم اسلام و در جمیع آسمان ها و زمین بزرگ بود.
مقام اتّحاد با امام را ملاحظه بفرمائید که چگونه در راستای آن اتحاد و یگانگی از عمق جان اظهار می دارید: مصیبتی که به شما و سختی هایی که بر شما وارد شده است، همه بر من وارد شده است، حال از خدا می خواهم که اَجر آن مصیبت های بزرگ را به من نیز عطا کند. چون شیعه در عمل نشان داده است که با امام حسین علیه السلام و اصحاب کربلا، همتاریخ شده و لذا هر شمشیری که بر آن ها فرود آمد، آن را بر جان و روح خود احساس می کند.
انتظار پاداشی بزرگ
توجّه کنید چه حالتی را باید در خواندن این جمله در خود ایجاد کنید تا آن را صادقانه بگوئید. باید متوجّه بود که مصیبت بزرگی بر ما وارد شده است زیرا ما پاره ای از جان امام