شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 13

پیامبر اکرم(صلّی الله علیه و آله وسلّم ):« ای فاطمه! همانا زن های امت من برای زنان اهل بیت(علیهم السّلام) من عزاداری و گریه می کنند و مردهای شان برای مردان اهل بیت من و سال به سال عزاداری را تازه می کنند. (ای زهرا!) در روز قیامت شما از زنان آنان و من از مردهای شان شفاعت خواهیم کرد، و هرکسی که بر مصائب حسین من(علیه السّلام) از آنان گریه کند،از دست آنان گرفته به بهشت وارد می کنیم».

عزای حسین و عنایت زهرا(علیهاالسّلام)

حجت الاسلام «امامی ثیلی» می گوید که: حجت الاسلام «حاج میرزا علی محدث زاده» در مسجد صاحب الزمان(عج) بر فراز منبر فرمود: یکی از وعاظ مشهور تهران عصر روز آخر ذی الحجه می خواست که به جلسه سخنرانی اول محرم خود برود، در وسط کوچه پیر زنی به او گفت: آقا من از امشب تا ده شب در منزل خودم روضه دارم لطفا تشریف بیا ورید وبرای ما روضه بخوانید. واعظ گفت: من وقت ندارم نمی رسم آن خانم گفت: هروقت شب که برگشتید تشریف بیاورید اگرچه چند دقیقه باشد. آن واعظ با کمال بی میلی پذیرفت شب اول محرم که واعظ از جلسه خود برگشت، دید خانه کوچکی برای عزاداری آماده شده است و از چند آجر منبری درست کرده اند و سه چهار زن سیاه پوش برای عزا داری نشسته اند. آن واعظ به طور فشرده از فضایل حضرت امام حسین(علیه السّلام) صحبت کرد و با اشاره کوتاهی روضه و مجلس را تمام نمود و خانم ها نیز اشک می ریختند. این برنامه را هرشب داشت تا آن که در شب پنجم یا ششم وقتی واعظ از مجالس اصلی شهر برمی گشت با خود گفت: امشب به منزل پیر زن نمی روم. وقتی که به منزل رسید شام میل کرد و استراحت نمود. تا چشمش به خواب رفت حضرت زهرا(علیهاالسّلام)