شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 27

معرفتش معراج ویژه ای است که نصیب شیفتگان خواهد شد؛ چشم بینای عارفی وارسته می خواهد تا امام حسین(علیه السّلام) را دراوج فداکاری، کربلارا در پذیرایی لبان تشنه و بدن های غرقه درخون، عاشورا را در روز وفا به عهد و میثاق با محبوب وامضایی باخون به نظاره بنشیند که نه تنها عشق زیارت بلکه عشق شهادت در رکابش را آرزو خواهد کرد. (یا لَیتَنا کُنّا مَعَکَ فَنَفُوزَ فَوزاً عَظِیماً)

من به صد شورو نوایم یا حسین

عاشق کرببلایم یا حسین

روز عاشورا بیایم کربلا

ناله و زاری کنم در قتلگاه

کاش می بودم در آن دم کربلا

غرقه در خون می شدم بهر خدا

می شدم قربان راه اکبرت

جان فدای خون پاک اصغرت.

اوج عظمت شاعران عاشورایی

بدون تردید شاعران متدین، وظیفه شناس و رسالت بدوش دارای جایگاه بلندی هستند و اوج عظمت شان در این است که نقش مؤثر ووالا در بیان معارف الهی و شناخت خدا، پیامبر، ائمه(علیهم السّلام) و... ایفا می کنند و مصائب جانگداز فرزند پیامبر، امام حسین(علیه السّلام)و خاندان رسالت: را به تصویر می کشند، در این باره روایاتی رسیده است که به بیان یک روایت بسنده می شود:

عن ابی عبدالله(علیه السّلام) قال « مَن اَنشَأَ فِی الحُسَینِ(علیه السّلام) بَیتًا مِن شِعرٍ فَبَکَی وَ اَبکَی