شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 57

روضه ابی الفضل(علیه السّلام) توفان را آرام کرد

در کتاب« ایجاد عالم به خاطر پنج تن آل عبا» « آقای عطاری نژاد» می نویسد: مؤمنین شهر ری از حجت الاسلام و المسلمین میرزا محمد رضا همدانی پدر مؤلف « کتاب صلاه» برای منبر و روضه دعوت کرده بودند؛ یک روز آن بزرگوار بر فراز منبر در مدرسه ی عتیق(برهانیه) مشغول سخنرانی بود ناگهان توفان شدیدی و زیدن گرفت و لحظه به لحظه شدید تر می شد، نزدیک بود که چادر(خیمه) و ستون های آن را کاملا از زمین بردارد ، خطر جدی بود، در آن وقت حساس، آن عالم ربانی دست های خود را از آستین عبا بیرون آورد و مؤدب بر فراز منبر نشست و با انگشت سبابه ی دست راست به توفان و باد اشاره کرد و گفت: ای باد! حیا نداری و خجالت نمی کشی؟! این قدر یاغی و سر کش هستی؟! مگر نمی بینی و نمی شنوی که من مشغول ذکر مصیبت حضرت عباس قمر بنی هاشم(علیه السّلام) هستم.

فورا توفان آرام شد و روضه خوانی به آرامی ادامه داشت و مجلس پایان یافت، پس از پایین آمدن ایشان از منبر مجددا توفان شدیدی برخواست و هنوز جمعیت عزادار متفرق نشده بودند که توفان چادر(خیمه)را پاره پاره کرد و پارچه های سیاهی را که روی دیوارها بود پاره پاره نمود.( و این هم کرامتی بود که کتیبه هایی که در آن ها ذکری از امام حسین(علیه السّلام) و اهل بیت(علیهم السّلام) بود سالم ماندند.)(1)