شفا و حاجات در پرتو کرامات: کراماتی از سیدالشهداء و باب الحوائج ابوالفضل علیه السلام و ... صفحه 89

و ناله اطراف امام جمع شده بودند، از وضعیت و سرنوشت شان فریاد می کردند و دامن حضرت را می گرفتند، امام آنان را تسلی می داد و برای اسارت و مصائب طاقت فرسا آماده و توصیه می فرمود.

امام باقر(علیه السّلام) می فرماید:« پناه می برم به خدا از قلبی که مصیبت آخر(وداع) جدم حسین را بشنود و آن قلب نسوزد و پناه می برم از چشمی که مصیبت وداع آخر جدم حسین(علیه السّلام) را بشنود اشک نریزد.»

این داستان نیز حکایت از اهمیت این مصیبت دارد.

عنایت حضرت زهرا به وداع امام حسین(علیه السّلام)

«میرزا یحیی ابهری» می گوید: در عالم خواب دیدم که «علامه مجلسی»(ره) در صحن مطهر حضرت سید الشهداء(علیه السّلام) در طرف پایین پای حضرت در اتاق روضه الصفا نشسته تدریس می کند، سپس مشغول موعظه شد. آن گاه می خواست مصیبت بخواند، کسی آمد گفت: حضرت صدیقه ی طاهره (علیهاالسّلام) فرمودند: « أُذکُرِ المَصَائِبَ المُشتَمِلَهِ عَلَی وِدَاعِ وَلَدِیَ الشَّهِیدِ» یعنی مصیبتی بخوان که مشتمل بر وداع فرزند شهیدم(امام حسین) باشد. «میرزا یحیی» می گوید:«علامه مجلسی»(ره) از وداع امام حسین(علیه السّلام) خواند و مردم زیادی جمع بودند و گریه و عزاداری عجیبی شد که مثل آن را در زندگانی خود ندیده بودم.(1)

سبط احمد بیکس و بی یاربود

آن زمین تا آسمان غمبار بود