جاذبه حسینی صفحه 69

مسیر تاریخ عوض میشد.

یک وجه دیگر، این بود که امام حسین(علیه السّلام) نتواند به هر دلیلی این پیروزی سیاسی و نظامی را به دست بیاورد؛ آن وقت امام حسین(علیه السّلام) در اینجا دیگر نه با زبان، بلکه با خون، با مظلومیّت، با زبانی که تاریخ تا ابد آن را فراموش نخواهد کرد، حرف خود را مثل یک جریان مداوم و غیرقابل انقطاع در تاریخ به جریان می اندازد. و این کار را امام حسین(علیه السّلام) کرد.

البتّه کسانی که دم از ایمان میزدند، اگر رفتاری غیر از آن داشتند که به امام حسین(علیه السّلام) نشان دادند، شقّ اوّل پیش می آمد و امام حسین(علیه السّلام) می-توانست دنیا و آخرت را در همان زمان اصلاح کند؛ امّا کوتاهی کردند! البتّه بحث این-که چرا و چطور کوتاهی کردند، از آن بحث-های بسیار طولانی و مرارت باری است که بنده در چند سال قبل از این تحت عنوان «خواص و عوام»(1) آن را مقداری مطرح کردم _ یعنی چه کسانی کوتاهی کردند، گناه و تقصیر به گردن چه کسانی بود، چ-طور کوتاهی کردند، کجا کوتاهی کردند _ که من نمیخواهم آن حرفها را مجدّداً بگویم. بنابراین، کوتاهی شد و به خاطر کوتاهی دیگران، مقصود اوّل حاصل نشد؛ امّا مقصود دوم حاصل گردید. این دیگر چیزی است که هیچ قدرتی نمی-تواند آن را از امام حسین(علیه السّلام) بگیرد؛ قدرت رفتن به میدان شهادت، دادن جان و دادن عزیزان، آن گذشت بزرگی که از بس عظیم است، هر عظمتی که دشمن داشته باشد، در مقابلش کوچک و محو میشود.

درخشش روز افزون اباعبدالله(علیه السّلام)

و این خورشید درخشان، روزبه روز در دنیای اسلام به نورافشانیِ بیشتری میپردازد و بشریّت را احاطه میکند.