اندیشه های اقتصادی در نهج البلاغه صفحه 133

اسلام به فقر به عنوان یک حالت استثنایی نگاه می کند که باید برای محدود کردن آن شتاب کرد و سپس آن را ریشه کن نمود جامعه نیز بخشی از این مسئولیت را بنابه دلایلی که خواهیم گفت بر عهده دارد.

1- فقر همانند میکروب مسری است اگر به سرعت درمان نشود همه جامعه آسیب می بیند.

2- هر فرد از افراد جامعه سهمی در ثروتهای عمومی دارد پس جامعه باید سهم هر فرد را از این ثروت به محض اینکه کسی احساس تنگنای مالی کرد به وی باز گرداند.

3- انسان حق دارد که زندگی کریمانه ای داشته باشد و این حق ثابت هر فرد بر جامعه است پس وقتی شخص فقیر می شود از مسئولیت جامعه و دولت است که برای از بین بردن فقرش اقدام کند و راههایی که جامعه می تواند از طریق آن فقر را ریشه کن کند،

عبارت است از:

1- همیاری اجتماعی

2- ایجاد روحیه تعاون و همکاری

3- نظارت بر کار دولت

اول:همیاری اجتماعی

این اندیشه که اسلام در آن پیشگام است بیانگر جوانب انسانی و اخلاقی بی حد و حصر نظام اسلامی است بر خلاف نظامهای سرمایه داری که انسان زیر پا له می شود و جایی برای فقیر و بینوا وجود ندارد.