اندیشه های اقتصادی در نهج البلاغه صفحه 148

2- امانتداری

امانتداری ارزشی حیاتی است که اعتماد متقابل را در جامعه ریشه دار می کند و دارای ارزش اقتصادی نیز هست انسان امانتدار در جامعه محبوب است و همه دوست دارند در کارها با او مشارکت داشته باشند زیرا هیچگاه به مال و ناموسشان خیانت نمی کند.خیانتکاران در جامعه ای که روح امانتداری بر آن حاکم است جایی ندارد زیرا بعنوان

یک نقطه ضعف در جامعه محسوب می شود در حالی که انسان امانتدار بدنه اصلی جامعه با ایمان است و به سبب برخورداری از روحیه امانتداری به مراتب گوناگونی در زندگی دست می یابد امام علی علیه السلام می فرماید:

اداء الامانه مفتاح الرزق؛ امانتداری کلید روزی است و نیز می فرماید:- شرح نهج البلاغه:20/318 ح 650 ?

و الامانه تجر الرزق و الخیانه تجر الفقر - تحف العقول:255. ?

امانتداری روزی به دنبال دارد و خیانت مایه فقر و تنگدستی است به راستی امانتداری کلید روزی است زیرا هر کس که امانتدار نباشد درهای زندگی به رویش گشوده نمی شود و از همه جا طرد خواهد شد.

3- پرهیز گاری و استغفار

گناه مانعی است که جامعه را از پیشرفت و ترقی باز می دارد جامعه سالم و پاک جامعه ای است که افراد آن پاک باشند و دامنشان به هیچ گناهی آلوده نباشد اگر انسان خود را از گناهان پاک کند محیط وی نیز از گناه پاک می گردد و اگر همه افراد جامعه چنین جامعه ای به سلامت و به دور از هر گونه کجرویی به پیش خواهد رفت گناه همانطور مانع جامعه از پیشرفت و ترقی و رسیدن به درجات کمال انسانی می گردد مانع حرکت اقتصادی جامعه نیز می باشد.

گناهی که از پیروی خواهشهای نفسانی ناشی می شود و در برابر عقل می ایستد بخشی از قوای انسان را از کار می اندازد و او را به ورطه شهوتها و خواهشها در می افکند و از اینجا مراحل انحطاط و سقوط انسان آغاز می شود نیرو و اموالش به هدر می رود بنابراین گناه اولین مانع رزق و روزی است زیرا توانمندیهای انسان را نابود می کند و او را از مسیر درست کمال منحرف می سازد امام

می فرماید: