اندیشه های اقتصادی در نهج البلاغه صفحه 183

ان امامکم قد أکتفی من دنیاه بطمریه و من طعمه بقرصیه...هیهات أن یغلبنی هوای

امام شما از همه دنیایش به پیرهنی و ازاری و از همه طعمهایش به دو قرص نان اکتفا کرده است...هیهات که هوای نفس بر من غلبه یابد. - نامه ها: 45 ?

پس آنکه دلمشغولیش انفاق به خود پر کردن شکمش از انواع از لذایذ است و مصلحت عمومی را در نظر نمی گیرد، از رحمت الهی بسیار دور است.

امام علی علیه السلام می فرماید:

أمقت العباد الی الله سبحانه من کان همته بطنه

کسی که همه هم و غم او شکم اوست منفورترین بندگان نزد خداوند سبحان است - غررالحکم: 2/460 ?

و نیز می فرماید:

من کانت همته ما یدخل بطنه کانت قیمته ما یخرج منه

هر کس همتش را صرف پر کردن شکمش سازد ارزش کارش چیزی است که از آن خارج می شود - غرر: 5/377 ?

پر خوری و شکمبارگی آثار اجتماعی بدی در پی دارد: ((ایاکم و البطنه فانها مقساه للقلب؛ از پرخوری بپرهیز که دل را سخت گرداند)) - غرر: 2/324 ?