اندیشه های اقتصادی در نهج البلاغه صفحه 91

به

صورت دیگری نیز روایت شده است:الفقر یخرس الفطن عن حجته، تنگدستی زبان زیرک را از حجتش بر کند.

فقر انسان را از توان علمی اش تهی سازد حتی اگر شخص از دانشهای مختلف بهره مند باشد بطوریکه او را به شخصی منزوی و درون گرا بدل می کند که قدرت اظهار نظر و استدلال ندارد همچنین انسان را از شجاعت که در زندگی روزمره علمی و اجتماعی بدان نیازمند است تهی می سازد.

3-یا بنی انی أخاف علیک الفقر فاستعذ بالله منه فان الفقر منقصه للدین مدهشه للعقل داعیه للمقت - کلمات قصار:311. ?

ای فرزند بیم دارم که تو فقیر شوی پس به خدا پناه ببر از فقر زیرا فقر سبب نقص در دین و سرگردانی عقل و ایجاد کننده دشمنی است.

فقر نه تنها بر رفتار اجتماعی انسان فقیر اثر می گذارد بلکه آثار بدی بر دین و عقل انسان بر جای می نهد پس اگر این دو سرمایه مهم از او گرفته شود از نظر اجتماعی فرو می پاشد و به عنصری نا مطلوب و بیهوده در جامعه بدل می شود.

فقر گامی بلند به سوی مرگ است چون فقیر تعادل خود را به سبب نیاز از دست می دهد پس دین و عقلش دچار نقصان می گردد تا آنجا که در معرض سقوط در پرتگاه گمراهی قرار می گیرد و هر چه فقر و نیاز آنان زیادتر شود او به سرنوشت مصیبت بارش - یعنی کفر- نزدیکتر می شود این فقر است از دیدگاه امام علیه السلام یعنی خطرناکترین بیماری که جامعه را تهدید می کند فقر رذیلت اجتماعی است و موجب کفر و نقصان در انسان است همه چیز در مقابلش کوچک است امام امیر المومنین علی علیه السلام این

پدیده اجتماعی را با سخنانی ناپسند توصیف کرده است به همین سبب از آغاز پذیرش زمامداری حکومت اسلامی با جدیت تمام برای ریشه کن کردن فقر آستین بالا می زند و درست بر خلاف تصور دانشمندان غربی و مقلدان شرقی آنها که می گویند دین انسان را به فقر و ناداری تشویق می کند.

دانشمند غربی توویکو در کتابش به نام((اکاذیب))می گوید:- اکاذیب ص 311. ?

هر چه روحانیون مردم فقیر را به درجات آخرت بشارت دهند فقر را در نظر مردم محبوب می کنند )).چه کسی گفته است که دین فقر را در دیده اکاذیب ص 211. ? مردم محبوب می کند؟