اندیشه های اقتصادی در نهج البلاغه صفحه 96

طبیعت مالکیت اقتضا می کند که شخص از ثروت خود بهره مند گردد و هر کس ثروت در اختیار داشت آن را مختص خود می گرداند و دیگران را از آن محروم می کند این پدیده در نظامهای سرمایه داری حاکم بر جهان غرب به وضوح دیده می شود بطوریکه برخورداری از ثروت را در زشت ترین صورتش مشاهده می کنیم و در نتیجه آن بیست درصد از ساکنان کره زمین هفتاد درصد تولید جهانی را مصرف می کنند در حالی که برای هشتاد درصد باقیمانده مقدار کمی- تنها- سی درصد- باقی می ماند.- شافعی،محمد زکی التنمیه الاقتصادیه1/2. ?

دوم:انحصار منابع ثروت در دست طبقه خاصی از مردم که در کشورهای جهان سوم

شاهد آنیم بطوریکه عوامل تولید و فرصت های کار منحصر به عده ای از مردم است که با همدیگر نسبت خویشاوندی یا وابستگی دارند و در کنار این پدیده دیگران از داشتن چنین فرصتهایی محرومند و این امر آنان را در حالت فقر جانکاه قرار می دهد امام امیرالمومنین علیه السلام سخنانی را درباره پدیده انحصار طلبی فرمودند جایی که بنی امیه و اطرافیانش ثروتهای کشور را میان خود تقسیم می کردند.

مسعودی درباره سعید بن عاص که والی عثمان بن عفان در عراق بود می گوید:او در اموال دخالت خود سرانه می کرد و در بعضی اوقات می گفت این سرزمین(عراق) جایگاه قریش است مالک اشتر به او گفت:چیزی را که خداوند در سایه شمشیر و سرنیزه غنیمت ما کرد بستان خودت و قومت می شماری.- مسعودی:مروج الذهب ج 2. ?

مسعودی در ادامه می گوید:موجودی زبیر پس از مرگ پنجاه هزار دینار بود و هزار غلام و کنیز داشت.

در طویله عبدالرحمن بن زهری یکصد اسب بود و هزار شتر و هزار گوسفند داشت پس از وفات یک چهارم یک هشتم مالش هشتاد و چهار هزار دینار بود.

سعید بن مسیب گوید:وقتی زید بن ثابت بمرد چندان طلا و نقره به جا گذاشته بود که آن را تبر می شکستند به جز اموال و املاک دیگر که قیمت آن یکصد هزار دینار بود.- مسعودی:مروج الذهب ج 2. ?

این وضع پولداران و ثروتمندان بود اما مردم مستضعف از گرسنگی و محرومیت رنج می بردند از آن جمله عبدالله بن مسعود وقتی از حکومت عثمان طرفداری نکرد سهمیه اش از بیت المال قطع شد و آنقدر حالش بد شد که جان به جان آفرین تسلیم کرد.

ابوذر و عمار یاسر نیز از فقر

و تنگدستی چنین وضعی داشتند.