فلسفه اشک صفحه 19

صائب تبریزی می گوید:

گریه ابری است که از دامن دل می خیزد

آه گردیست که از رفتن دل می خیزد(1)

انواع گریه

اشاره

اشک و گریه، با توجه به انگیزه، انواع گوناگون دارد و هر کدام ریشه ها، پیامدها و ویژگی های خاص خود را دارد.

برخی ناپسندند، برخی پسندیده و برخی نیز غیر قابل اجتناب.

گریه و اشک را بیست نوع برشمرده اند؛

گریه نیاز؛ گریه ناز؛ گریه درد؛ گریه شکست؛ گریه ترس؛ گریه مظلوم؛ گریه دروغین؛ گریه تمساح؛ گریه شادی؛ گریه مهر؛ گریه عشق؛ گریه یاد؛ گریه فراق؛ گریه شفقت؛ گریه پشیمانی؛ گریه حسرت؛ گریه خشیت؛ گریه غم.

مقصود ما از انواع گریه، انگیزه های گریه است؛ انگیزه هایی که گریه انسان ها را در پی دارد.

صاحب فرهنگ آنندراج انواع گریه را چنین برشمرده است:

گریه آبدار؛ گریه آتش عنان؛ گریه آهسته؛ گریه ارغوانی؛ گریه بی اختیار؛ گریه بی رنگ؛ گریه پادررکاب؛ گریه پهنادار؛ گریه تلخ؛ گریه جگرپرداز؛ گریه خونی؛ گریه دانه دار؛ گریه در گلو؛ گریه دروغ؛ گریه دشت گرد؛ گریه رنگین؛ گریه زار زار؛ گریه سرشار؛ گریه شاداب؛ گریه شبانه؛ گریه شمرده؛ گریه شور؛ گریه صحرایی؛ گریه طفلانه؛

گریه طوفان خروش؛ گریه طوفان نژاد؛ گریه غلطان؛ گریه گرم؛ گریه گسسته؛ گریه مهار؛ گریه مرجانی؛ گریه مستانه؛ گریه نمکین.(2)