فلسفه اشک صفحه 47

همان بهتر که دائم شاد باشیم

ز هر درد و غمی آزاد باشیم

به خوش رویی و خوشی خویی در ایام

همی رو تا شوی خوش دل در انجام

اگر خوش دل شوی در شادمانی

بماند شادمانی، جاودانی

ولی واقعیت تلخ این است که شادی دنیا دیررس، زودگذر و آمیخته با تلخ کامی ها است.

اگر رسیدن به شادی برای همه آسان می بود، اشک شادی معنا نداشت. اشک شادی محصول حرمان است. بیشتر شادی ها همچون نسیم می آیند و می روند و بقایی ندارند. افزون بر این، شادی های دنیا آمیخته با اندوه و غم است. راحتی دنیا با رنج، شادی با غم، خنده با گریه، جوانی با پیری، پیروزی با شکست و زندگی با مرگ همراه است.

خدای عرش، جهان را چنان نهاد نهاد

که گاه مردم، شادان و گه بُوَد ناشاد

شیخ محمود شبستری می گوید:

که را دیدی توان در جمله عالم

که یک دم شادمانی یافت بی غم

مولوی نیز می گوید:

شادی بی غم در این بازار نیست

گنج بی مار و گل بی خار نیست

راه لذت از درون است نز برون

ابلهی دان جستن از قصر و حصون

گریه مهر

مهر، اکسیر پیوند اجتماعی است. خدای متعال مهر را آفرید و در دل انسان ها قرار داد تا همچون آهن ربایی که آهن را جذب می کند، دل های آشنا همدیگر را جذب کنند. اگر مهر و محبت نبود، انسان ها همانند گرگ و روباه زندگی فردی و غیراجتماعی را تجربه می کردند.

اشک مهر، اشک مادرانه است. مادر مظهر مهر است. هیچ مادری