فلسفه اشک صفحه 53

دو فرزندم رفته اند و با حسین علیه السلام شهید شده اند.(1)

در روایت دیگری آمده است:

بعد از شهادت امام حسین علیه السلام بشربن غالب از حسرت اینکه توفیق یاری امام حسین علیه السلام را نداشته است، خود را روی قبر حسین علیه السلام انداخته و به خاک می مالید.(2)

گریه حسرت، سخت تر از گریه ندامت است؛ در ندامت راه باز و در حسرت راه بسته است؛ گریه ندامت گریه عزم و گریه حسرت اغلب گریه یأس است.

خوشا انسانی که از روی ندامت گریه کند، نه از روی حسرت.

گریه خشیت

خَشیت، حالتی است که دل انسان می لرزد و انسان با همه وجودش آن را احساس می کند و خشیت، در حال دعا و خشوع در مقابل خدای متعال به دست می آید. ازاین رو، اشک خشیت اشک ویژه ای است. گریه خشیت بسیار ارجمند است؛ مرواریدی است از صدف دل انسانی که از عمیق ترین لایه های دل انسان سر چشمه می گیرد. خشیت این است که دل انسان تحت تاثیر یک عامل دورنی معنوی قرار گیرد و منقلب شود.

نزهتی دارد به گلزار دعا

اشکباران در دل شب ها شدن

حاصل اشک شبانگاهی بود

در سحرها برگ گل ها وا شدن

در دعا، گاه دل انسان می شکند و احساس آن در تمام ذرات وجود انسان حس می شود؛ دراین حالت، گریه خشیت از دیدگان سرازیر می شود و دل