فلسفه اشک صفحه 7

گریه

اشاره

معین در فرهنگ فارسی، گریه را اشک ریختن معنا کرده است.(1) در لغت نامه دهخدا نیز همین معنا برای گریه بیان شده است.(2) در لغت نامه های زبان عربی نیز گریه را نقطه مقابل خنده معنا کرده اند؛ «وهو ما یقابل الضحک»؛(3) ولی به نظر می رسد معنای کاملی برای گریه نیست؛ زیرا هر ریزش اشک یا ریختن آب از چشم گریه نیست؛ گاهی دود و خاشاک به چشم انسان می رود و اشک از چشم انسان جاری می شود؛ بوی پیاز و مواد شیمیایی هم باعث ریزش آب چشم و اشک است؛ اما به این حالت ها گریه نمی گویند. گریه زمانی است که از درون به چهره و چشم فرمان داده می شود و گریه احساس درونی، روحی و روانی انسان را بیان می کند. افزون بر آن، ناله، سروصدا، گرفتگی چهره و... نیز در گریه وجود دارد. سرچشمه گریه، دل آدمی است و تا دل

1- (1) معین، دکتر محمد، فرهنگ فارسی، واژه گریه.
2- (2) دهخدا، علی اکبر، لغت نامه، مدخل گریه.
3- (3) طریحی، مجمع البحرین، ج 1، ص 234.