سوژه های سخن 9 : اسلام حسینی - اسلام یزیدی صفحه 14

من خود را از بیعتی که با تو کرده ام آزاد نمی دانم، من با تو بیعت کرده ام پس به سوی چه کسی بروم؟ به سوی همسری که می میرد؟ یا فرزندی که مرگ به سراغش می آید؟ یا خانه ای که ویران می گردد؟ یا مالی که فانی ست و عمری که به سر می آید؟ ابو دجانه خوب می داند اگر همراهی اش را با ولایت قطع کند مانند حیوانات که به شهوات و لذت های طبیعی می پردازند، دچار می شود و ممکن است کار به جایی برسد که عاقبتش چنان شود که در آیه 179 سوره اعراف آمده است: «وَلَقَدْ ذَرَأْنَا لِجَهَنَّمَ کَثِیرًا مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لَا یَفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْیُنٌ لَا یُبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لَا یَسْمَعُونَ بِهَا أُولَئِکَ کَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ (179)» به یقین، گروه بسیاری از جن و انس را برای دوزخ آفریدیم آنها دلها [عقل هایی دارند که با آن (اندیشه نمی کنند، و نمی فهمند و چشمانی که با آن نمی بینند و گوشهایی که با آن نمی شنوند آنها همچون چهارپایانند بلکه گمراه تر! (چرا که با داشتن همه گونه امکانات هدایت، بازهم گمراه اند) اینان همان غافل اند.»

تکفیری ها که خود را محور اسلام می دانند و از تحت ولایت خارج شده اند، همانطور که آیه بدان اشاره نموده است، کارهایی می کنند که تابه حال هیچ حیوانی مرتکب آن نشده است.

2. مانند چوب خشک می شوند و دیگر موعظه پذیر نیستند.

اگر معیت با ولایت قطع شود وقتی کلام روح بخش و الهی امام حسین عائلا هم به گوششان برسد، مانند چوب خشکی واکنش نشان نمی دهند و موعظه و نصیحت بر دل هایشان مؤثر نمی افتد. قرآن می فرماید: «وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَهٌ »(1) بعضی گفته اند: خداوند ایشان را به چوب پوسیده ای که موریانه خورده تشبیه کرده که هیچ خیری در آن نیست و هر کسی آن را ببیند خیال کند چوب صحیح و سالم است از جهتی که ظاهرش مصفا و زیبا و باطنش بی فایده است، پس چنین است منافق ظاهرش آراسته و شگفت آور و باطنش از خوبی خالی.»(2)

اگر خدای نکرده ما هم به جایی برسیم که موعظه و نصیحت را بشنویم و در دل اثر نپذیریم، از مصادیق این آیه و مانند چوب خشک خواهیم بود.