مبانی هنری قصه های قرآن صفحه 184

5 _ 4 _ 4. حادثه عادی و طبیعی

5 _ 4 _ 4. حادثه عادی و طبیعی

نوع دیگر از حوادث در قصّه های قرآن، همین رویدادهای جاری در زندگی طبیعی ما انسان هاست. این نوع نیز در قصّه قرآنی فراوان یافت می شود. رسولان و غیر رسولان، به عنوان افراد عادی، قهرمان بسیاری از قصّه های قرآنند و با همین اتّفاقات معمولی سروکار دارند. شاید زیباترین و خوش پرداخت ترین مثال این قصّه ها، سرگذشت یوسف باشد.

در شرح این گونه حوادث، قصّه قرآنی هرگز به تصویر ماجرا کفایت نمی ورزد؛ بلکه شیوه گزینش بخش های یک حادثه و چگونگی برقراری پیوند میان آن هاست که روایت قرآن از آن حادثه را جذّاب و درس آموز می کند. خوب است اکنون درباره همین نحوه برقراری پیوند میان حوادث قدری سخن گوییم.

6 _ 4 _ 4. محور ارتباط وقایع، غرض اصلی هر قصّه است

6 _ 4 _ 4. محور ارتباط وقایع، غرض اصلی هر قصّه است

در قصّه های قرآن معمولاً زمان عامل ارتباط میان وقایع نیست. غرض و مقصد اصلی هر قصّه نوع ارتباط را تعیین می کند و محور اصلی را روشن می سازد. برای دریافت این نکته، باید به قصّه ای واحد نگریست که از دو منظر و با دو غرض روایت گشته است. به سیر حوادث و نحوه گسترش آن ها در این دو روایت از قصّه ابراهیم عنایت ورزید:

روایت سوره هود:

وَلَقَدْ جآءَتْ رُسُلُنآ اِبْرهیمَ بِالْبُشْری قالُوا سَلاما قالَ سَلامٌ فَما لَبِثَ اَنْ جآءَ بِعِجْلٍ حَنیذٍ . فَلَمّا رَآ اَیْدِیَهُمْ لا تَصِلُ اِلَیهِ نَکِرَهُمْ وَاَوْجَسَ مِنْهُمْ خیفَهً قالُوا لا تَخَفْ اِنّا اُرْسِلْنآ اِلی قَوْمِ لُوطٍ .