سلحشوران طف (شرح زندگانی اصحاب امام حسین علیه‌السلام) صفحه 176

واضح و سعد و نیز طرماح بن عدی، راهنمای آنان را به شمار نیاورده‌اند.

صاحب حدائق الوردیه گفته است: عائذ در نخستین حمله، به شهادت رسید «1».

دیگران گفته‌اند: وی همراه پدرش، یک جا به شهادت رسیدند چنانکه گذشت ولی آن گونه که قبلا یادآور شدیم، این حادثه قبل از حمله نخست، در آغاز جنگ، رخ داده است.

نافع بن هلال جملی «2»

وی، نافع بن هلال بن نافع بن جمل بن سعد العشیرة بن مذحج مذحجی جملی و شخصیّتی بنام، بزرگوار، محترم، دلیر، قاری قرآن و از کاتبان و حاملان روایت و از یاران امیر المؤمنین علیه السّلام به شمار می‌رفت و در جنگ جمل، صفّین و نهروان در رکاب آن بزرگوار، حضور داشت.

نافع به سوی امام حسین علیه السّلام رهسپار گردید و بین راه با حضرت دیدار کرد. این رویداد پیش از شهادت حضرت مسلم اتفاق افتاد. نافع سفارش کرد اسب او را که «کامل» نامیده می‌شد، در پی او بیاورند و این کار توسط عمرو بن خالد و یارانش که از آنان نام بردیم، صورت گرفت.

ابن شهر آشوب گفته است: زمانی که حرّ، حسین علیه السّلام را در تنگنا قرار داد، حضرت، یاران خود را با این سخنان مخاطب ساخت: «اما بعد: فقد نزل من الأمر ما قد ترون، و أنّ الدنیا قد تنکّرت و أدبرت».

«اما بعد: پیشامد ما همین است که می‌بینید، براستی اوضاع زمان دگرگون شده و ...».

______________________________
(1). حدائق الوردیة: 122.
(2). در برخی کتب به اشتباه «هلال بن نافع» آمده است. شیخ طوسی در رجال: 106، شماره 11051 او را از یاران امام حسین علیه السّلام شمرده و «جملی» منسوب به «جمل» تیره‌ای از قبیله مذحج و در برخی کتب، به اشتباه «بجلی» آمده است.