سلحشوران طف (شرح زندگانی اصحاب امام حسین علیه‌السلام) صفحه 218

بن شهاب، عبد الأعلی را دستگیر و نزد عبید اللّه بن زیاد فرستاد و عبید اللّه او را به زندان افکند.

بنا به نقل ابو مخنف: زمانی که مسلم به شهادت رسید، عبید اللّه زیاد، عبد الأعلی را احضار کرد و به بازجویی او پرداخت. وی گفت: من برای تماشا بیرون آمده بودم، از او درخواست کرد سوگند بخورد ولی او خودداری کرد، به همین دلیل وی را به مقبره «سبیع» فرستاد و در آنجا او را به شهادت رساندند، رحمة اللّه علیه «1».

سالم بن عمرو، غلام بنی مدینه کلبی‌

او مردی کوفی و شیعه و برده بنی مدینه بود که تیره‌ای از قبیله کلب را تشکیل می‌داد، قبل از آغاز جنگ، خدمت امام حسین علیه السّلام شرفیاب شد و به یاران آن بزرگوار پیوست.

در حدائق گفته است: سالم همواره با امام حسین علیه السّلام بود تا به درجه رفیع شهادت رسید «2».

به گفته سروی: وی (سالم) با جمعی از یاران امام حسین علیه السّلام که در نخستین حمله دشمن به شهادت رسیدند، شربت شهادت نوشید و در زیارت ناحیه مقدسه، از او یاد و درود، نثارش شده است «3».

______________________________
(1). طبری، تاریخ: 3/ 292.
(2). حدائق الوردیة: 121.
(3). ر. ک: بحار: 45/ 72.