زندگانی حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 236

تا دهان خود را بر شکمت قرار دهم؟

رسول خدا به وی اجازه داد و او دهانش را بر شکم پیامبر خدا گذاشت و از آن بوسه ها گرفت و در حالی که اشکهایش بر گونه هایش می غلطید گفت: به موضع قصاص از رسول اللّه پناه می برم از آتش در روز آتش.

(1) پیامبر خدا به او فرمود: «ای سواده! آیا عفو می کنی یا قصاص می نمایی؟».

سواده گفت: ای رسول خدا! البته که من عفو می کنم.

پیامبر صلّی اللّه علیه و آله دو دست خود را به دعا برداشت و گفت: «خداوندا! سواده را عفو کن آن گونه که وی پیامبرت را عفو کرد» «1».

(2) مسلمانان سرگشته شدند و در امواجی از اندیشه و فکر فرو رفتند و یقین کردند که قضا از آسمان نازل خواهد شد؛ زیرا روزگار پیامبرشان به پایان آمده و جز لحظاتی که نزد آنان از زندگی عزیزتر بود، چیزی باقی نمانده است.

-3

پیامبر صلّی اللّه علیه و آله اموال خود را صدقه داد

پیش از بیماری پیامبر صلّی اللّه علیه و آله هفت و یا شش دینار نزد آن حضرت بود و حضرتش صلّی اللّه علیه و آله از آن بیم داشت که از دنیا برود و آنها نزد وی باشند، پس به خانواده خود دستور داد تا آنها را صدقه دهند،

ولی مشغول شدن آنها به پرستاری از آن حضرت، سبب شد تا این موضوع را فراموش کنند و آن حضرت صلّی اللّه علیه و آله به آنها می اندیشید، پس در این باره از خانواده اش پرسید و به او پاسخ دادند که آن پول همچنان نزد آنان باقی مانده است. پس، از آنان خواست تا آن پول را بیاورند

______________________________
(1) بحار الانوار ج 22/ 508- 509.