زندگانی حضرت امام حسین علیه السلام صفحه 357

-1

شورا

ما، در برابر فاجعه ای سهمگین و وحشتناک قرار داریم که مسلمین در آن امتحان مشکلی داشتند و برای آنان فتنه ها و مشکلاتی را برای همیشه بر جای گذاشت و مصیبتها و گرفتاریهای عظیمی را نصیبشان ساخت و آنان را در شرّی عظیم وارد ساخت و آن همان داستان شورا می باشد که توطئه ای آشکار در کنار گذاشتن حضرت امام امیر المؤمنین علیه السّلام از صحنه حکومت و سپردن کار خلافت به بنی امیه بوده تا عواطف قریشی آنان را که سرشار از کینه و دشمنی نسبت به امام بود، ارضا نماید.

(2) و خداوند می داند که ما در این مباحث، منظوری جز

مطالعه حوادثی که امام حسین علیه السّلام در آن به سر برده بود، نداریم، حوادثی که به عقیده ما مصدر فتنه بزرگی بوده که به کشتار فجیع کربلا و دیگر حوادثی انجامید که شیوه زندگی کریمانه در اسلام را دگرگون ساخت.

(3) به هر حال، هنگامی که عمر از زندگی نومید شد و اجل محتوم خود را نزدیک دید، به اندیشه و تأمّل در مورد کسی که زمام امور بعد از وی را در دست می گرفت پرداخت و سران حزب خود را که همراه وی در زمینه سازی برای ابو بکر شرکت داشتند، به یاد آورد و دید که اجل، آنان را از میان برداشته بود و در اینجا آه و ناله سرداد و بر آنها افسوس خورد و گفت: «اگر ابو عبیده زنده بود او را خلیفه قرار می دادم؛ زیرا وی امین این امّت بود و اگر سالم غلام ابو حذیفه زنده بود، وی را خلیفه تعیین می نمودم که وی خدای تعالی را بسیار دوست می داشت ...».
(4) چرا عمر به اشخاص زنده ای که در بنای اسلام مشارکت داشتند، اشاره ای ننمود؟ همچون سرور عترت پاک حضرت امام امیر المؤمنین علیه السّلام و برگزیده پاک