- هدیه 1
- مقدمه 2
- وداع رقیه(علیها السّلام) با پدر 8
- سجادۀ پدر در دستان رقیه(علیهاالسّلام) 11
- سن حضرت 14
- نام حضرت و تاریخ تولد بی بی(علیهاالسّلام) 14
- معنای نام رقیه 15
- نام رقیه(علیهاالسّلام) 15
- سخنی با اهل علم 24
- در راه شام و افتادن حضرت رقیه(علیهاالسّلام) از محمل 35
- شهادت حضرت رقیه(علیهاالسّلام) 35
- عنایات حضرت رقیه به اولاد سیدابراهیم 42
- ظاهرشدن بدن مطهر 44
- جریان غسل حضرت رقیه(علیهاالسّلام) 45
- به خاک سپردن حضرت رقیه(علیهاالسّلام) 46
- حضرت رقیه(علیهاالسّلام) و شفای زن مسیحی 51
- شفای دختر فلج به دست بابرکت حضرت رقیه(علیهاالسّلام) 52
- بیا با هم بازی کنیم 54
- اسم پسرت را حسین بگذار 55
- آمدم که به تو آزاری نرسد 56
- یا مولاتی یا رقیّه أغیثینی 57
- تأکید مراجع و علما بر لزوم تکریم حضرت رقیه(علیهاالسّلام) 60
- اشاره 60
- پاسخ حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی 61
- اشاره 61
- پاسخ حضرت آیت الله مظاهری 61
- اثبات اینکه امام حسین(علیه السّلام) فرزندی به نام رقیه داشته 61
- نظر حضرت آیت الله العظمی تبریزی(رحمه الله) 62
- پاسخ حضرت آیت الله مبشر کاشانی 63
- نظر حضرت آیت الله شاهرودی 63
- نظر حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی 63
- حضرت آیت الله علوی گرکانی 64
- درد کجاست؟ 72
- هدایتِ راهب مسیحی 74
- چرا از نام رقیه وحشت دارند؟ 76
- خسران انکار حضرت رقیه(علیهاالسّلام) و تشکیک در وجود مبارک 82
- سرمایۀ بزرگ رقیه بنت الحسین(علیهاالسّلام) 85
- یوسف فروشی به چه کسی ضرر وارد کرد؟ 86
- رقیه(علیهاالسّلام)، امان و تعویذ از هر دروغی 88
- رقیه(علیهاالسّلام) عامل ترقی و رشد بشر 92
- هنگامۀ شهادت 97
نام رقیه(علیهاالسّلام)
حضرت امام حسین(علیه السّلام) به موجب علاقه ای که به پدر بزرگوارشان داشتند، اسم اولاد ذکور خود را علی و اولاد اناث را فاطمه می گذاشتند، تا آنجا که یزید به امام زین العابدین(علیه السّلام) گفت:
وا عجبا لأبیک سمّی علیّاً و علیّاً فقال(علیه السّلام): انّ ابی أحبّ اباه فسمّی مراراً.
شگفتا از پدرت که پسران خود را جملگی علی می نامد(1).
حضرت امام زین العابدین(علیه السّلام) فرمودند:
پدرم پدر خود را دوست می داشت و از تکرار نام او مسرور می گشت.
بنابراین شاید فاطمه صغری همان حضرت رقیه(علیها السّلام) باشد.
معنای نام رقیه
رقیه، تعویذ و حرزی است که برای شفای بیماران و محفوظ بودن از آفات و صدمۀ جن و انس نوشته می شده و پیش از اسلام میان عرب ها و هندوها و فرق دیرین سابقه داشته است. حتی الآن هم در بلاد پاکستان و هند و بنگلادش، و اقوام سرخ پوست و سیاه پوست متداول است و وسیله ای برای در امان بودن از شرّ جن و انس یا پیروزی بر دشمن و غلبه و قهر بر حریف محسوب می شود، گرچه گاهی با خرافات هم همراه بوده است. لیکن اصل آن در اسلام امضا شده است. حرز امام زین العابدین یا تعویذ حضرت جواد برای مأمون یا حرز حضرت رضا(علیه السّلام) و… و دعاهای مأثور، و تعویذات رسیده از اهل بیت(علیهم السّلام) رقیه و استرقاع از نظر شرع اگر از خرافات دور باشد، و آیات قرآن و دعاهای معصومین باشد، مانعی ندارد. چنان که در حدیث آمده است که حضرت جبرئیل پیامبر را رقیه کرد و رقیه ای به آن حضرت تعلیم داد. «بسم الله ارقیک من کل عین حاسد الله یشفیک.»
1- ناسخ التواریخ، ص 235_236