حکمت های جاوید (چهارده موضوع تبلیغی از سخنان امام حسین علیه السلام) صفحه 120

فصل هفتم: اثر تغذیه حرام در انحراف از حق

مقدمه

«وَتَری کَثِیراً مِنْهُمْ یسارِعُونَ فِی الاِثْمِ وَالعُدْوانِ وَأَکْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ ما کانُوا یعْمَلُونَ»(1)؛ می بینی بسیاری از ایشان را که سرعت می گیرند در گناه و دشمنی و خوردن آنان مال حرام را، جدّاً که بدکاری می کنند.

السحت: حرام، ناروا، کسب و کار پلید و ننگ آور و حرام.(2)

خداوند متعال در این آیه یکی از صفات یهودیان را خوردن مال حرام بیان می کند. پس غیر از تحصیل گناه و ستم کاری، به حرام خواری هم عادت داشتند.

گفته شده است: «اثم» گناهی است که ضرر آن فقط به انجام دهنده آن برسد و «عدوان» گناهی است که ضررش به دیگران برسد.

«اکل سحت» که در آیه شریفه آمده است، از گناهان کبیره و به معنای خوردن مال حرام است. منظور از خوردن مال حرام، هر نوع تصرّفی